Ποιος αμφιβάλλει πως ζούμε σε μία εποχή που οι εξουσίες (και όχι μόνο στην Ελλάδα) εμφανίζουν έντονα συμπτώματα πλήρους σήψης, απαξίωσης και κατάρρευσης. Ο κόσμος πιστεύει πως δεν λειτουργούν πια οι θεσμοί. Ακόμα χειρότερα ο κόσμος πιστεύει πως η δημοκρατία έχει πάψει να λειτουργεί. Ότι λειτουργεί βασίζεται στην αρχή του “Quid Pro Quo” για να λειτουργήσει.
Τα τελευταία 300 χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι έγιναν οπαδοί κάποιων –ισμών – εν ονόματι των οποίων έχουν γίνει σφαγές, πόλεμοι, κινήματα κλπ. Στη «Δύση» έχει επικρατήσει η «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» σε διάφορες μορφές. Όλοι, σχεδόν, πιστεύουν πως η Δημοκρατία είναι κακό πολίτευμα πλην όμως πως όλα τα άλλα είναι χειρότερα. Εμείς είμαστε πολύ υπερήφανοι που στη πατρίδα μας ανακαλύψαμε τη Δημοκρατία και κάπου πιστεύουμε πως έχουμε κάνει και μεγάλη χάρη στην ανθρωπότητα με αυτή μας την ανακάλυψη.
Φαίνεται πως δυστυχώς έχει γίνει, λίαν επιεικώς, κάποιο λάθος. Αυτό που ο Διαφωτισμός ονόμασε Δημοκρατία δεν εμπεριέχει ούτε και το κύριο συστατικό της Δημοκρατίας αλλά έχει όλα τα χαρακτηριστικά της Ολιγαρχίας. Κάντε ένα πείραμα.. Ζητήστε από όποιους θέλετε να σας πουν ποιος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας. Λίγοι θα σας απαντήσουν σωστά. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμα και στο «λίκνο της Δημοκρατίας» δεν διδάσκονται σχεδόν πουθενά τα Πολιτικά και την «Αθηναίων Πολιτεία» του Αριστοτέλη όπου περιγράφεται η δομή και λειτουργία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Δεν θα σας κουράσω άλλο με πληροφορίες που μπορείτε να αναζητήσετε στα δύο αυτά κείμενα του Αριστοτέλη.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας (και όχι μόνο της Αθηναϊκής) είναι η ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ. Οι Βουλευτές με κλήρο, οι Υπουργοί με κλήρο, οι διευθυντές των ΔΕΚΟ με κλήρο, οι Γενικοί Γραμματείς με κλήρο, όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί με κλήρο, σε τοπικό και σε Εθνικό επίπεδο. Και όλοι με μονοετείς θητείες στο τέλος των οποίων απολογούνται για να πάρουν ψήφο εμπιστοσύνης. Εάν δεν έπαιρναν ψήφο εμπιστοσύνης τους παρέπεμπαν στα αρμόδια δικαστήρια. Το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» δεν υπήρχε. Στην Αθήνα οι μόνοι οι οποίοι εξελέγοντο ήταν οι 10 στρατηγοί και οι 10 φοροεισπράκτορες (ένας στρατηγός και ένας φοροεισπράκτορας από κάθε φυλή) με μονοετείς θητείες μετά τις οποίες, αν έπαιρναν την απαραίτητη ψήφο εμπιστοσύνης, μπορούσαν να επανεκλεγούν. Ο Περικλής, ο Θεμιστοκλής και ο Μιλτιάδης ήταν τέτοιοι στρατηγοί.
Σκεφτείτε το. Τέρμα τα κόμματα, τέρμα οι πολιτικοί, τέρμα η συναλλαγή, τέρμα τα διαπλεκόμενα.. Δυστυχώς από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ κανένας δεν πρόκειται να στηρίξει μια τέτοια πρωτοβουλία για ευνόητους λόγους αυτοσυντήρησης. Για τους ίδιους λόγους αυτοσυντήρησης οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν διδαχθεί καν τι είναι Δημοκρατία διότι τη διδακτέα ύλη ποιοι την ορίζουν; Το ίδιο ισχύει βέβαια και εκτός Ελλάδας. Κάτι προσπάθειες στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία (στα Αγγλικά ο όρος είναι SORTITION) δεν έχουν καμμία κάλυψη από τα ΜΜΕ. Σε κάποια Ελβετικά καντόνια εφαρμόζεται η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε κάποιο βαθμό.
Όπου πάει να γίνει κάτι τα επιχειρήματα εναντίον της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι:
Η Αθήνα ήταν μικρή και η «συμμετοχική Δημοκρατία» μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο σε μικρές πόλεις. Η απάντηση είναι: H ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ είναι τελείως άσχετη με το μέγεθος της Πολιτείας. Απλά όλοι θα βγαίνουν με κλήρο. Βέβαια οι Αθηναίοι, που σεβόντουσαν το πολίτευμά τους, είχαν Βουλή 500, όταν ο μέγιστος πληθυσμός αρένων ψηφοφόρων ήταν περίπου 60.000.
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία βασιζόταν στη δουλεία και οι γυναίκες δεν ψήφιζαν. Στο σημερινό περιβάλλον δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η απάντηση είναι: Ας μη ξεχάσουμε πως όταν υπογράφηκε στη Μεγάλη Βρετανία η Magna Carta τον 13ο αιώνα αλλά και το Αμερικανικό Σύνταγμα τον 18ο αιώνα τόσο η μεγάλη Βρετανία όσο και οι ΗΠΑ είχαν δούλους και στις ΗΠΑ οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου το 1920 (στη Μεγάλη Βρετανία το 1928) ενώ οι νέοι 18 ετών απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου στις ΗΠΑ το 1971 και στη Μεγάλη Βρετανία το 2006! Η ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ δεν έχει καμμία σχέση με τίποτα από αυτά βέβαια.
Οι κληρωτοί δεν θα έχουν καμμία εμπειρία. Θα είναι άσχετοι τυχαίοι. Η απάντηση είναι: Στατιστικά είναι βέβαιο πως αυτοί που θα κληρώνονται θα υπερέχουν του μέσου όρου αυτών που ασχολούνται σήμερα με τη πολιτική, τουλάχιστον στα προσόντα τα οποία απαιτούνται, για να εκτελούν καλά το λειτούργημα.. Ας θυμηθούμε τον Κορνήλιο Καστοριάδη που είπε πως τα σημαντικά θέματα «εμείς σήμερα, εν τη βλακεία μας, αναθέτουμε σε ειδικούς, στην κρίση των οποίων και μόνο επαφιόμαστε» ενώ στη Δημοκρατία οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους πολλούς και οι ειδικοί τις εκτελούν. Στην Αθήνα έπρεπε ο κληρωθείς βουλευτής να περάσει από «δοκιμασία», όπου εξετάζονταν τα απαραίτητα προσόντα, πριν αναλάβει καθήκοντα βουλευτή και να «εγκριθεί» από την υφισταμένη Βουλή. Όλες οι σφυγμομετρήσεις που αφορούν το πόσο εκτίμηση έχει ο κόσμος στις διάφορες επαγγελματικές ομάδες αναφέρουν πως τη μικρότερη εκτίμηση την έχει ο κόσμος για τους πολιτικούς οι οποίοι όμως έχουν τεράστια επιρροή στη ζωή μας. Είναι τουλάχιστον ηλιθιότητα να έχουμε απαιτήσεις από ανθρώπους που δεν εκτιμούμε.
Είναι δύσκολο να πάμε ξαφνικά σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σαν αυτή της Αθήνας. Αυτό μπορεί να γίνει σταδιακά, όπως έγινε εξάλλου και στην Αθήνα. Βέβαια, απαραίτητο είναι να μάθουν οι Έλληνες ποια είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έτσι ώστε να έχουν κάποιο στόχο. Αυτό που μπορεί να γίνει με σχετικά μεγαλύτερη ευκολία είναι το εξής:
1) Να γίνει ένα κόμμα το οποίο θα κατέβει στις εκλογές με συγκεκριμένες προγραμματικές δηλώσεις όπου απαραίτητη δέσμευση όλων των συμμετεχόντων θα είναι να αποκτήσουν τέτοια κοινοβουλευτική ισχύ ώστε να τροποποιήσουν το Σύνταγμα και να αυτοκαταργηθούν τόσο αυτοί όσο και όλοι οι άλλοι εκλεγμένοι πολιτικοί έτσι ώστε να εφαρμοσθεί η ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ. Στην Αθήνα ο Κλεισθένης έκανε τις μεταρρυθμίσεις με πιο συνοπτικές διαδικασίες. Σήμερα αυτό πρέπει να γίνει με την ανεύρεση ενός ικανού αριθμού αλτρουιστών οι οποίοι θα πετύχουν, όταν τα καταφέρουν, να αυτοκαταργηθούν. Δεν είναι ότι πιο εύκολο υπάρχει αλλά πιστεύω πως με το χάλι που υπάρχει σήμερα υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να επιτευχθεί. Ίσως, όπως με συμβούλεψε ένας φίλος, να ήταν πιο «ρεαλιστικό» η αρχή να γινόταν σε τοπικό επίπεδο, σε κάποιο δήμο.
2) Να δοθεί ευρεία δημοσιότητα στην όλη προσπάθεια και να μάθει ο κόσμος ποιοι είναι οι στόχοι και γιατί.
3) Να εξηγηθεί στον κόσμο πως μέρος της ανθρώπινης φύσης είναι και η κατάχρηση εξουσίας από αυτούς που την έχουν. Για το λόγο αυτό το κύριο μέλημα μιας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι το πώς δεν θα επιτρέπει σε κανένα να είναι σε θέση να κάνει τέτοια κατάχρηση. Η ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ, οι μονοετείς θητείες, οι δοκιμασίες (πριν την θητεία) και οι απολογίες (στο τέλος της θητείας) παρέχουν εχέγγυα, που αν εξηγηθούν επαρκώς στον κόσμο, δεν υπάρχει περίπτωση να προτιμήσει το σημερινό χάλι.
4) Να οργανωθεί με μεγάλη περίσκεψη η χρηματοδότηση της όλης προσπάθειας, η προστασία των συμμετεχόντων σε αυτή και η μέγιστη δημοσιοποίηση όλων των κωλυμάτων που οι τωρινές εξουσίες θα προσπαθήσουν να προβάλουν. Το «Σύστημα» θα εναντιωθεί με όλες του τις δυνάμεις στη προσπάθεια αυτή. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι ο μεγαλύτερος εχθρός όλων των υφισταμένων εξουσιών. Για να μην κοροϊδευόμαστε η πιο ισχυρή εξουσία είναι το τραπεζικό – βιομηχανικό διεθνές κατεστημένο και αυτοί που το εκπροσωπούν και το υπηρετούν σε Εθνικό και Διεθνές επίπεδο. Αυτοί έχουν επενδύσει σε κόμματα, πολιτικούς, δημόσιους υπαλλήλους, δικαστές, ΜΜΕ, μη κυβερνητικές οργανώσεις κλπ. Αυτοί θα πολεμήσουν μια τέτοια προσπάθεια με όλα τα όπλα τα οποία διαθέτουν.
Αυτό που έχει σημασία να γίνει κατανοητό είναι πως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το μόνο ρεαλιστικό πολίτευμα που έχει ποτέ υπάρξει. Είναι το μόνο πολίτευμα το οποίο δεν εύχεται να υπάρχουν τίμιοι άνθρωποι. Επιβάλει την τιμιότητα κάνοντας ιδιαίτερα δύσκολή και πολύ επίπονη την ατιμία. Δεν εύχεται να μην κάνει κάποιος δημόσιος λειτουργός ζαβολιές. Το επιβάλει με τη ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ, τη μονοετή θητεία και τη στενή επιτήρηση όλων των δραστηριοτήτων.
Αν αύριο όλα τα δημοτικά συμβούλια, τα νομαρχιακά συμβούλια, η Βουλή και όλα τα εκτελεστικά όργανα σα τοπικό και Εθνικό επίπεδο κληρωθούν με μονοετείς θητείες, οι πιθανότητες να διαβρωθεί ένα τέτοιο σύστημα θα είναι πολύ μικρές. Ακόμα και αν υπάρξει κάποια διάβρωση, αυτή θα είναι περιορισμένη και δύσκολα θα διαφύγει από τον υποχρεωτικό έλεγχο που θα γίνεται.
Η απουσία κομμάτων/πολιτικών και της διαφθοράς και σπατάλης που αυτά συνεπάγονται αναλογιστείτε πόσο γιγαντιαία εξοικονόμηση πόρων θα επιφέρει. Είναι σίγουρο πως χωρίς το κόστος των κομμάτων, τις μίζες και τη σπατάλη του δημόσιου τομέα οι φορολογικές ανάγκες του τόπου θα περιορισθούν δραστικά. Το διαθέσιμο εισόδημα του κόσμου θα αυξηθεί δραστικά. Αν μόνο η Siemens κόστισε στον τόπο €100 εκατομμύρια σε μίζες και τουλάχιστον 3 φορές περισσότερα σε υπερτιμολογήσεις (διότι οι μίζες επιτρέπουν στις εταιρείες να γίνονται πολύ ευρηματικές στις τιμολογήσεις τους) σκεφτείτε πόσα δισεκατομμύρια Ευρώ μπορούν να εξοικονομηθούν από όλες τις προμήθειες του δημοσίου τομέα. Όταν τέτοιες προμήθειες απαιτούν πολυετείς προσπάθειες των εταιριών και αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις είναι κληρωτοί με μονοετείς θητείες και με θεσμοθετημένη «ιερά εξέταση» στο τέλος της θητείας τους, δύσκολα θα μπορεί να διαβρωθεί ένα τέτοιο σύστημα.
Είμαι σίγουρος πως όλοι είστε σε θέση να αντιληφθείτε τα ανεκτίμητα μύρια καλά που θα επακολουθήσουν όταν μπορέσει να λειτουργήσει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Είμαι επίσης σίγουρος πως μπορείτε να φανταστείτε σε τι μπελάδες θα μπείτε αν αποφασίσετε να ασχοληθείτε με μια τέτοια προσπάθεια και να σπάσετε τα αυγά.
Σας εύχομαι να μείνετε ικανοποιημένοι με τις αποφάσεις σας.
Τα τελευταία 300 χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι έγιναν οπαδοί κάποιων –ισμών – εν ονόματι των οποίων έχουν γίνει σφαγές, πόλεμοι, κινήματα κλπ. Στη «Δύση» έχει επικρατήσει η «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» σε διάφορες μορφές. Όλοι, σχεδόν, πιστεύουν πως η Δημοκρατία είναι κακό πολίτευμα πλην όμως πως όλα τα άλλα είναι χειρότερα. Εμείς είμαστε πολύ υπερήφανοι που στη πατρίδα μας ανακαλύψαμε τη Δημοκρατία και κάπου πιστεύουμε πως έχουμε κάνει και μεγάλη χάρη στην ανθρωπότητα με αυτή μας την ανακάλυψη.
Φαίνεται πως δυστυχώς έχει γίνει, λίαν επιεικώς, κάποιο λάθος. Αυτό που ο Διαφωτισμός ονόμασε Δημοκρατία δεν εμπεριέχει ούτε και το κύριο συστατικό της Δημοκρατίας αλλά έχει όλα τα χαρακτηριστικά της Ολιγαρχίας. Κάντε ένα πείραμα.. Ζητήστε από όποιους θέλετε να σας πουν ποιος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας. Λίγοι θα σας απαντήσουν σωστά. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμα και στο «λίκνο της Δημοκρατίας» δεν διδάσκονται σχεδόν πουθενά τα Πολιτικά και την «Αθηναίων Πολιτεία» του Αριστοτέλη όπου περιγράφεται η δομή και λειτουργία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Δεν θα σας κουράσω άλλο με πληροφορίες που μπορείτε να αναζητήσετε στα δύο αυτά κείμενα του Αριστοτέλη.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας (και όχι μόνο της Αθηναϊκής) είναι η ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ. Οι Βουλευτές με κλήρο, οι Υπουργοί με κλήρο, οι διευθυντές των ΔΕΚΟ με κλήρο, οι Γενικοί Γραμματείς με κλήρο, όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί με κλήρο, σε τοπικό και σε Εθνικό επίπεδο. Και όλοι με μονοετείς θητείες στο τέλος των οποίων απολογούνται για να πάρουν ψήφο εμπιστοσύνης. Εάν δεν έπαιρναν ψήφο εμπιστοσύνης τους παρέπεμπαν στα αρμόδια δικαστήρια. Το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» δεν υπήρχε. Στην Αθήνα οι μόνοι οι οποίοι εξελέγοντο ήταν οι 10 στρατηγοί και οι 10 φοροεισπράκτορες (ένας στρατηγός και ένας φοροεισπράκτορας από κάθε φυλή) με μονοετείς θητείες μετά τις οποίες, αν έπαιρναν την απαραίτητη ψήφο εμπιστοσύνης, μπορούσαν να επανεκλεγούν. Ο Περικλής, ο Θεμιστοκλής και ο Μιλτιάδης ήταν τέτοιοι στρατηγοί.
Σκεφτείτε το. Τέρμα τα κόμματα, τέρμα οι πολιτικοί, τέρμα η συναλλαγή, τέρμα τα διαπλεκόμενα.. Δυστυχώς από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ κανένας δεν πρόκειται να στηρίξει μια τέτοια πρωτοβουλία για ευνόητους λόγους αυτοσυντήρησης. Για τους ίδιους λόγους αυτοσυντήρησης οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν διδαχθεί καν τι είναι Δημοκρατία διότι τη διδακτέα ύλη ποιοι την ορίζουν; Το ίδιο ισχύει βέβαια και εκτός Ελλάδας. Κάτι προσπάθειες στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία (στα Αγγλικά ο όρος είναι SORTITION) δεν έχουν καμμία κάλυψη από τα ΜΜΕ. Σε κάποια Ελβετικά καντόνια εφαρμόζεται η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε κάποιο βαθμό.
Όπου πάει να γίνει κάτι τα επιχειρήματα εναντίον της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι:
Η Αθήνα ήταν μικρή και η «συμμετοχική Δημοκρατία» μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο σε μικρές πόλεις. Η απάντηση είναι: H ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ είναι τελείως άσχετη με το μέγεθος της Πολιτείας. Απλά όλοι θα βγαίνουν με κλήρο. Βέβαια οι Αθηναίοι, που σεβόντουσαν το πολίτευμά τους, είχαν Βουλή 500, όταν ο μέγιστος πληθυσμός αρένων ψηφοφόρων ήταν περίπου 60.000.
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία βασιζόταν στη δουλεία και οι γυναίκες δεν ψήφιζαν. Στο σημερινό περιβάλλον δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η απάντηση είναι: Ας μη ξεχάσουμε πως όταν υπογράφηκε στη Μεγάλη Βρετανία η Magna Carta τον 13ο αιώνα αλλά και το Αμερικανικό Σύνταγμα τον 18ο αιώνα τόσο η μεγάλη Βρετανία όσο και οι ΗΠΑ είχαν δούλους και στις ΗΠΑ οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου το 1920 (στη Μεγάλη Βρετανία το 1928) ενώ οι νέοι 18 ετών απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου στις ΗΠΑ το 1971 και στη Μεγάλη Βρετανία το 2006! Η ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ δεν έχει καμμία σχέση με τίποτα από αυτά βέβαια.
Οι κληρωτοί δεν θα έχουν καμμία εμπειρία. Θα είναι άσχετοι τυχαίοι. Η απάντηση είναι: Στατιστικά είναι βέβαιο πως αυτοί που θα κληρώνονται θα υπερέχουν του μέσου όρου αυτών που ασχολούνται σήμερα με τη πολιτική, τουλάχιστον στα προσόντα τα οποία απαιτούνται, για να εκτελούν καλά το λειτούργημα.. Ας θυμηθούμε τον Κορνήλιο Καστοριάδη που είπε πως τα σημαντικά θέματα «εμείς σήμερα, εν τη βλακεία μας, αναθέτουμε σε ειδικούς, στην κρίση των οποίων και μόνο επαφιόμαστε» ενώ στη Δημοκρατία οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους πολλούς και οι ειδικοί τις εκτελούν. Στην Αθήνα έπρεπε ο κληρωθείς βουλευτής να περάσει από «δοκιμασία», όπου εξετάζονταν τα απαραίτητα προσόντα, πριν αναλάβει καθήκοντα βουλευτή και να «εγκριθεί» από την υφισταμένη Βουλή. Όλες οι σφυγμομετρήσεις που αφορούν το πόσο εκτίμηση έχει ο κόσμος στις διάφορες επαγγελματικές ομάδες αναφέρουν πως τη μικρότερη εκτίμηση την έχει ο κόσμος για τους πολιτικούς οι οποίοι όμως έχουν τεράστια επιρροή στη ζωή μας. Είναι τουλάχιστον ηλιθιότητα να έχουμε απαιτήσεις από ανθρώπους που δεν εκτιμούμε.
Είναι δύσκολο να πάμε ξαφνικά σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σαν αυτή της Αθήνας. Αυτό μπορεί να γίνει σταδιακά, όπως έγινε εξάλλου και στην Αθήνα. Βέβαια, απαραίτητο είναι να μάθουν οι Έλληνες ποια είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έτσι ώστε να έχουν κάποιο στόχο. Αυτό που μπορεί να γίνει με σχετικά μεγαλύτερη ευκολία είναι το εξής:
1) Να γίνει ένα κόμμα το οποίο θα κατέβει στις εκλογές με συγκεκριμένες προγραμματικές δηλώσεις όπου απαραίτητη δέσμευση όλων των συμμετεχόντων θα είναι να αποκτήσουν τέτοια κοινοβουλευτική ισχύ ώστε να τροποποιήσουν το Σύνταγμα και να αυτοκαταργηθούν τόσο αυτοί όσο και όλοι οι άλλοι εκλεγμένοι πολιτικοί έτσι ώστε να εφαρμοσθεί η ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ. Στην Αθήνα ο Κλεισθένης έκανε τις μεταρρυθμίσεις με πιο συνοπτικές διαδικασίες. Σήμερα αυτό πρέπει να γίνει με την ανεύρεση ενός ικανού αριθμού αλτρουιστών οι οποίοι θα πετύχουν, όταν τα καταφέρουν, να αυτοκαταργηθούν. Δεν είναι ότι πιο εύκολο υπάρχει αλλά πιστεύω πως με το χάλι που υπάρχει σήμερα υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να επιτευχθεί. Ίσως, όπως με συμβούλεψε ένας φίλος, να ήταν πιο «ρεαλιστικό» η αρχή να γινόταν σε τοπικό επίπεδο, σε κάποιο δήμο.
2) Να δοθεί ευρεία δημοσιότητα στην όλη προσπάθεια και να μάθει ο κόσμος ποιοι είναι οι στόχοι και γιατί.
3) Να εξηγηθεί στον κόσμο πως μέρος της ανθρώπινης φύσης είναι και η κατάχρηση εξουσίας από αυτούς που την έχουν. Για το λόγο αυτό το κύριο μέλημα μιας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι το πώς δεν θα επιτρέπει σε κανένα να είναι σε θέση να κάνει τέτοια κατάχρηση. Η ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ, οι μονοετείς θητείες, οι δοκιμασίες (πριν την θητεία) και οι απολογίες (στο τέλος της θητείας) παρέχουν εχέγγυα, που αν εξηγηθούν επαρκώς στον κόσμο, δεν υπάρχει περίπτωση να προτιμήσει το σημερινό χάλι.
4) Να οργανωθεί με μεγάλη περίσκεψη η χρηματοδότηση της όλης προσπάθειας, η προστασία των συμμετεχόντων σε αυτή και η μέγιστη δημοσιοποίηση όλων των κωλυμάτων που οι τωρινές εξουσίες θα προσπαθήσουν να προβάλουν. Το «Σύστημα» θα εναντιωθεί με όλες του τις δυνάμεις στη προσπάθεια αυτή. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι ο μεγαλύτερος εχθρός όλων των υφισταμένων εξουσιών. Για να μην κοροϊδευόμαστε η πιο ισχυρή εξουσία είναι το τραπεζικό – βιομηχανικό διεθνές κατεστημένο και αυτοί που το εκπροσωπούν και το υπηρετούν σε Εθνικό και Διεθνές επίπεδο. Αυτοί έχουν επενδύσει σε κόμματα, πολιτικούς, δημόσιους υπαλλήλους, δικαστές, ΜΜΕ, μη κυβερνητικές οργανώσεις κλπ. Αυτοί θα πολεμήσουν μια τέτοια προσπάθεια με όλα τα όπλα τα οποία διαθέτουν.
Αυτό που έχει σημασία να γίνει κατανοητό είναι πως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το μόνο ρεαλιστικό πολίτευμα που έχει ποτέ υπάρξει. Είναι το μόνο πολίτευμα το οποίο δεν εύχεται να υπάρχουν τίμιοι άνθρωποι. Επιβάλει την τιμιότητα κάνοντας ιδιαίτερα δύσκολή και πολύ επίπονη την ατιμία. Δεν εύχεται να μην κάνει κάποιος δημόσιος λειτουργός ζαβολιές. Το επιβάλει με τη ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ, τη μονοετή θητεία και τη στενή επιτήρηση όλων των δραστηριοτήτων.
Αν αύριο όλα τα δημοτικά συμβούλια, τα νομαρχιακά συμβούλια, η Βουλή και όλα τα εκτελεστικά όργανα σα τοπικό και Εθνικό επίπεδο κληρωθούν με μονοετείς θητείες, οι πιθανότητες να διαβρωθεί ένα τέτοιο σύστημα θα είναι πολύ μικρές. Ακόμα και αν υπάρξει κάποια διάβρωση, αυτή θα είναι περιορισμένη και δύσκολα θα διαφύγει από τον υποχρεωτικό έλεγχο που θα γίνεται.
Η απουσία κομμάτων/πολιτικών και της διαφθοράς και σπατάλης που αυτά συνεπάγονται αναλογιστείτε πόσο γιγαντιαία εξοικονόμηση πόρων θα επιφέρει. Είναι σίγουρο πως χωρίς το κόστος των κομμάτων, τις μίζες και τη σπατάλη του δημόσιου τομέα οι φορολογικές ανάγκες του τόπου θα περιορισθούν δραστικά. Το διαθέσιμο εισόδημα του κόσμου θα αυξηθεί δραστικά. Αν μόνο η Siemens κόστισε στον τόπο €100 εκατομμύρια σε μίζες και τουλάχιστον 3 φορές περισσότερα σε υπερτιμολογήσεις (διότι οι μίζες επιτρέπουν στις εταιρείες να γίνονται πολύ ευρηματικές στις τιμολογήσεις τους) σκεφτείτε πόσα δισεκατομμύρια Ευρώ μπορούν να εξοικονομηθούν από όλες τις προμήθειες του δημοσίου τομέα. Όταν τέτοιες προμήθειες απαιτούν πολυετείς προσπάθειες των εταιριών και αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις είναι κληρωτοί με μονοετείς θητείες και με θεσμοθετημένη «ιερά εξέταση» στο τέλος της θητείας τους, δύσκολα θα μπορεί να διαβρωθεί ένα τέτοιο σύστημα.
Είμαι σίγουρος πως όλοι είστε σε θέση να αντιληφθείτε τα ανεκτίμητα μύρια καλά που θα επακολουθήσουν όταν μπορέσει να λειτουργήσει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Είμαι επίσης σίγουρος πως μπορείτε να φανταστείτε σε τι μπελάδες θα μπείτε αν αποφασίσετε να ασχοληθείτε με μια τέτοια προσπάθεια και να σπάσετε τα αυγά.
Σας εύχομαι να μείνετε ικανοποιημένοι με τις αποφάσεις σας.
Αξάφνιαστος
44 σχόλια:
...Αισιόδοξα ξεκίνησες!
Δυστυχώς, η σημερινή 'Δημοκρατία' (σε όλο τον Δυτικό 'πολιτισμένο' κόσμο, όπως η καθημερινή δημοσιογραφία μας ενημερώνει) βασίζεται στην ΚΛΕΙΤΟΡΙΔΑ και όχι στην ΚΛΗΡΩΤΙΔΑ. :-)
Την πρότασή σου την υποστηρίζω και πολύ θα ήθελα να τη δω να εφαρμόζεται, έστω και πειραματικά, σε ένα Δήμο ή ένα δημοτικό διαμέρισμα βρε αδερφέ!
Όσοι αλτρουιστές προσέλθετε ειδικά αν δεν φοβάστε τη μαζοχιστική πλευρά του εαυτού σας.
Νομίζω πως κινούμαστε περίπου στο ίδιο μήκος κύματος, καθόλου περίεργο αν σκεφτείς ότι μ' έφερε σ εσένα ο Καπετάνιος.
Δες αν θέλεις τις δικές μου προτάσεις.
Καλό βράδυ, καλή αρχή Σ;-)
Μαύρε γάτε ευχαριστώ για τις ευχές.
Επισκέφθηκα το blog σου και πήρα μια γεύση από "καλοπροαίρετα" σχόλια.
Προσωπικά πιστεύω πως η αντιμετώπιση του δυσθεόρατου κόστους μιας προεκλογικής εκστρατίας είναι δύσκολο να μην δημιουργήσει σχέσεις εξάρτησης μεταξύ του όποιου υποψηφίου και αυτών που τον/την χρηματοδοτούν. Τα κίνητρα αυτών που επώνυμα χρηματοδοτούν είναι σχεδόν πάντα ιδιοτελή και οι σοβαροί χρηματοδότες είναι επώνυμοι.
Το να ελπίζουμε πως, παρά ταύτα, θα προκήψει κάποιος αλτρουιστής ο οποίος αφού εκλεγεί θα αγνοήσει, αν μπορέσει, αυτούς οι οποίοι τον χρηματοδότησαν δεν νομίζω πως είναι ιδαίτερα ρεαλιστικό.
Το ελληνικό δημόσιο, ποιός -και κυρίως, Π'ΩΣ- θα το αλλάξει; Πώς θα φύγουν όλοι αυτοί οι εξωγήινοι από κει μέσα, χωρίς να καταρρεύσει το σύμπαν από τις πορείες, τις απεργείες, τους βανδαλισμούς και, και, και;
Οι κληρωτοί, δηλαδή οι όμοιοί τους, θα τα αλλάξουν όλα αυτά;
Καλή ιδέα ακούγεται, αδύνατη ακούγεται -είμαι υπέρ.
Αγαπητέ Fantomas
Όταν η Διοίκηση του Δημοσίου αναληφθεί από κληρωτούς οι οποίοι θα "ανακρίνονται" μετά το πέρας της θητείας τους θα έχουν και κάθε λόγο να ασκούν ενδελεχή έλεγχο στον χώρο ευθύνης τους, διότι αλλιώς θα διωχθούν δικαστικά.
Μόνο με κοινοβουλευτική διαδικασία, νομίζω, πως μπορεί, να γίνει μια τέτοια αλλαγή.
Η αρχή, πολύ πιθανόν να γίνει σε κάποιο Δήμο.
Έίναι πολύ σημαντικό να αρχίσει ο κόσμος να το συζητάει και να το σκέφτεται, ακόμα και αν το βλέπει αρνητικά. Η εναλλακτική λύση, το τωρινό χάλι, δεν νομίζω πως ικανοποιεί κανέναν.
Αγαπητέ φίλε,
ο κόσμος, καλώς ή κακώς, έχει άλλα στο κεφάλι του(πέρα από τα άχυρα). Σιγά μην ασχοληθεί στα σοβαρά με την ιδέα σου. Συγνώμη αν ακούγομαι σκληρός -δεν σε ειρωνεύομαι. Είμαι απλώς ρεαλιστής - κάτι που εσύ μάλλον δεν πολυθές να είσαι.
Για περισσότερα, ανέτρεξε αν θες στο blog του Κωστή. Βασικά το κλειδί όλων, είναι η Παιδεία κάθε χώρας. Τα άλλα είναι "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε". Στην Αρχαία Αθήνα, ο κόσμος μάθαινε από φιλοσοφία και γυμναστική μέχρι αστρονομία και μαθηματικά. Εδώ μαθαίνει ...τα ΣΟΣ.
Φαντομά, γράφεις:
'Οι κληρωτοί, δηλαδή οι όμοιοί τους, θα τα αλλάξουν όλα αυτά;'
Μα, μπορεί να 'κληρωθείς' εσύ. Είσαι ή νοιώθεις όμοιός τους;
Έχεις δίκιο για την παιδεία. Και για το μπάχαλο που όλοι κρίνουμε και κατακρίνουμε. Χωρίς, συνήθως, να προτείνουμε.
Γι αυτό θεώρησα ευχάριστο ξάφνιασμα το κείμενο του Αξάφνιαστου, γιατί δίνει τροφή για σκέψεις προτάσεων.
Θα ήταν κακό, στις προσπάθειες για να βρεθεί κάτι καλύτερο από τη σημερινή πραγματικότητα, να δοκιμαστεί κι αυτό το 'σύστημα' σε έναν μικρό Δήμο;
Η ερώτηση είναι 'φιλοσοφική' και απευθύνεται σε όλους τους φίλους.
Η αθηναϊκή δημοκρατία νομίζω ότι υπερτιμήθηκε και συζητήθηκε περισσότερο με πάθος ερωτικό και λογοτεχνικό παρά με κριτήρια πολιτικά και γαιοστρατηγικά. Δεν ξέρω αν έγινε σκόπιμα, αλλά όλη η αρχαιότητα και η μελέτη της επικεντρώθηκε στα 75 χρόνια του χρυσού αιώνα και τα επιτεύγματα της πολιτικής του Περικλή. Αυτό αδικεί τον Ελληνικό πολιτισμό που αναπτύχθηκε με περισσότερη διάρκεια και αλλού, με επιτεύγματα σημαντικά τόσο πολιτικά και πολιτιστικά όσο τεχνολογικά και εμπορικά. Επειδή αναφέρεσθε στον Πλάτωνα και στην ιδανική κοινωνία, αυτή δεν βασίζεται στην συμμετοχή των πολιτών αλλά στην επιλογή των αρίστων που θα τους οδηγούν. Στην Αθηναϊκή δημοκρατία στόχος και σκοπός δεν ήταν ο πολίτης αλλά η πόλης και η πόλης ήταν η αποικίες, το εμπόριο, η θαλασσοκρατορία. Στη κλήρωση δεν συμμετείχαν όλοι, αλλά αυτοί που μπορούσαν να ανταποκριθούν στα έξοδα της χορηγίας για την κατάληψη του αξιώματος. Κύριος παραγωγικός φορέας και μέσον ανάπτυξης οι δούλοι και η στρατιωτική ισχύς. Δεν μηδενίζω την τεράστια συμβολή της στην ανθρωπότητα, τη θέτω όμως σε διαφορετική βάση σύμφωνα μ΄ αυτά που ευαγγελίζεσαι για την δημοκρατία της λοταρίας. Θέλει παιδία, αρετή, τόλμη, αυτογνωσία και ένα καλό ύπνο σε υψόμετρο για να μπορέσουμε να φαντασθούμε και να ονειρευτούμε μια τέτοια πολιτεία με τέτοιους πολίτες. Αν το ονειρευτεί έστω και ένας κάποτε θα γίνει. Γιατί ο κόσμος του αθέατου περιμένει τη σκέψη μας για να γίνει πραγματικότητα. Εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω τόσο τραγικό το σήμερα ούτε τόσο ξεπεσμένη την δημοκρατία μας. Αν απαντήσουμε στα ερωτήματα, τι τη θέλουμε, τι προσδοκούμε απ αυτήν, με ποιο τρόπο συμμετέχουμε, τι κάναμε σήμερα για μας, ίσως απαντήσουμε για την ιδανική ανθρώπινη σχέση. «Όσο υπάρχουν δύο άνθρωποι, ένας κι άλλος ένα, υπάρχει ένα αρνούμαι στη φυγή, στη λιποταξία, στον θάνατο. Το ιδανικό πολίτευμα υπάρχει στη κοινωνία των ιδανικών ανθρώπων. Καληνύχτα. Φιλικός Εταίρος
Καλημέρα
Από κάτι τέτοιες αναρτήσεις γίνεται αντιληπτό το μεγαλείο και η επανάσταση που συντελείται με τα blog.
Φαντάζεστε αυτού του είδους οι αναρτήσεις να γίνουν αύριο 100-1000-10000.
Να τι φοβάται το κατεστημένο και είναι έτοιμο να φιμώσει τα blog με νόμους.
Το ξύπνημα και τον προβληματισμό φοβάται και όχι το dvd της τριανταπεντάχρονης που λένε τα δημοσιογραφικά blog.
Αξάφνιαστε μαζί σου….αν και το βλέπω εφαρμόσιμο μόνο μετά από πυρηνική καταστροφή.
Κωστή και «αξάφνιαστε» αυτή η ιστορία είναι η απάντηση σε πολλές απορίες για την προοπτική της δημοκρατίας και την εφαρμογή της.
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη. Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά και γκρίζοι δυστυχισμένοι πολίτες. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη, είχε έξι μύρια κατοίκους που είχαν παραδοθεί εντελώς στην μαυρίλα. Ένα πρωί, ο διευθυντής του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, εκεί που πήγαινε στη δουλειά του και βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια πολύ κουφή απόφαση. Δήλωσε την παραίτησή του στο Πανεπιστήμιο, λέγοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής αυτός ήταν γνωστός για τους περίεργους τρόπους διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημα, κατάφερε να επαναφέρει την τάξη κατεβάζοντας τα βρακιά του. Γενικά δηλαδή, εφεύρισκε αστείους και εντελώς ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, πάντα τα κατάφερνε.
Για την προεκλογική καμπάνια του λοιπόν, φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε "υπερπολίτης" και αμολύθηκε στους δρόμους βάζοντας ταυτόχρονα υποψηφιότητα για δήμαρχος. Έφερε πολύ γέλιο στον κόσμο αλλά επειδή όπως έλεγαν, είχε αρκετά ειλικρινή φάτσα, τον ψήφισαν. Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η δουλειά τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε. Οι πολίτες όμως (που εννοείται στα τέτοια τους οι κανόνες οδικής συμπεριφοράς), άρχισαν να συμμορφώνονται γιατί αποδείχτηκε πως τους πείραζε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροιδία, παρά τα πρόστιμα. Αμέσως μετά, βγήκε σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος live, κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και βουαλά! Η κατανάλωση νερού αμέσως έπεσε.
Όρισε Ημέρα Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε. 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι. Το καλύτερο; Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πράγμα φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά όλως περιέργως, ειρηνικά. Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.
Γενικώς σκαρφιζόταν αστείες ή περίεργες καμπάνιες για κάθε τί που ήθελε να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει (στο προσωπικό του γραφείο μάλιστα) όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, 150 τηλεφωνήματα συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ομάδα ταξιτζίδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας (αχαχχχ) και είχαν την προσωπική του υποστήριξη. Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο. Φυσικά και μάζεψε χρήματα. Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό.
Όχι, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Κολομβιανό Antanas Mockus, τον δήμαρχο της Μποκοτά το 1993. Μετά το πέρας της θητείας του, ο παράξενος αυτός δήμαρχος, ξεκίνησε διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα. Ένα από τα συμπεράσματά του είναι πως η γνώση δίνει δύναμη αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγες.
Καλημέρα! Φιλικά Εταίρος
Όσο Μιχάλη Ρ κι αν υπερτιμήθηκε η Αθηναϊκή Δημοκρατία, δεν παύει να είναι το πολίτευμα στο οποίο αναζήτησε η Δύση τις βάσεις της κοινωνικής οργάνωσής της. Και είναι υπερβολικό να χαρακτηρίζεται ο οποιοσδήποτε Έλληνας ανατρέχει σ' αυτήν ως 'Προγονολάτρης' όταν ΟΛΟΙ οι ξένοι έκαναν το ίδιο...
Η ιστορία του Δημάρχου της Μπογκοτά είναι γνωστή και από αυτές που αποδεικνύουν ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος από αυτόν που διατρέχουμε καθημερινά.
Αγαπητέ Μιχάλη,
Καθόλου δεν αναφέρομαι στον Πλάτωνα. Ο Πλάτων, ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης ήταν Ολιγάρχες. Η Πολιτεία του Πλάτωνα δεν είχε καμία σχέση με την Αθηναϊκή Δημοκρατία. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία άρχισε να διαμορφώνεται κυρίως με τον Σόλωνα (594 π.Χ.) , αλλά μετά τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη (508 π.Χ.) δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την περαιτέρω ανάπτυξή της. Ο Κλεισθένης εξασφάλισε την ισηγορία (ισότητα λόγου και έκφρασης γνώμης) και την ισονομία (ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων). Δεν ήταν κάτι το στατικό αλλά υπήρχε μία συνεχής βελτίωση που συνεχίσθηκε με τη συμβολή του Εφιάλτη (462 π.Χ.) που αφαίρεσε όλες τις πολιτικές εξουσίες του Αρείου Πάγου και τις μοίρασε στη Βουλή (που έβγαζε προβουλεύματα), στην Εκκλησία του Δήμου (που απεφάσιζε) και στην Ηλιαία (που δίκαζε). Έτσι οι μεταρρυθμίσεις αυτές εξασφάλισαν και την ισοκρατία (ισότητα ισχύος των πολιτών). Οι Δημοκράτες στη Αθήνα από το Κλεισθένη και μετά συνεχώς μείωναν τις εξουσίες των Ολιγαρχών.
Με τις μεταρρυθμίσεις αυτές όλοι οι άνδρες πολίτες συμμετείχαν στις κληρώσεις. Υπήρχαν ηλικιακοί περιορισμοί σε ορισμένες κληρώσεις (π.χ. για την Ηλιαία έπρεπε ο κληρωτός να έχει συμπληρώσει το 30ο έτος και να μην εκκρεμούν κατηγορίες εναντίον του).
Αυτό που οι Αθηναίοι συνεχώς φοβόντουσαν ήταν πως κάποιος(οι) θα αποκτούσαν υπερβολική ισχύ την οποία ήταν βέβαιοι πως θα τη χρησιμοποιούσε ενάντια στα κοινά συμφέροντα. Ο οστρακισμός ήταν ένα σκληρό μέτρο προς αυτή τη κατεύθυνση (αν το δούμε με τη μέχρι πρόσφατα ισχύουσα αγγλοσαξονική προσέγγιση) πλην όμως μπορούσε να εφαρμοσθεί μόνο μία φορά τον χρόνο με απόφαση της Εκκλησίας του Δήμου και μόνο ένα άτομο τον χρόνο μπορούσε να εξοστρακισθεί (εξοριστεί) για περίοδο 10 ετών. Δηλαδή ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να υπάρχουν το πολύ 10 εξοστρακισμένοι.
Η σημασία της παιδείας είναι σίγουρα καθοριστική και η πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Κολομβιανού Δημάρχου αποδεικνύει πως πολύ σημαντικό είναι και το marketing.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό με την Αθηναϊκή Δημοκρατία είναι το πόσες ασφαλιστικές δικλίδες είχαν για τον έλεγχο των δραστηριοτήτων του δημοσίου. Δεν πίστευαν πως ο άνθρωπος είναι καλός και αγαθός και για τον λόγο αυτό δεν βασιζόντουσαν στις καλές προθέσεις κανενός αλλά αντιμετώπιζαν αυτούς που ήταν σε θέσεις εξουσίας με καχυποψία. Αν δούμε π.χ. τη τύχη των γνωστών Στρατηγών θα δούμε πως πολλοί από αυτούς είτε δικάσθηκαν και εκτελεστήκαν, είτε φυλακίσθηκαν είτε εξοστρακίσθηκαν είτε φυγοδίκησαν για να γλιτώσουν τη δικαστική δίωξη.
Σήμερα έχουμε ένα καθαρά ολιγαρχικό καθεστώς όπου δεν τολμά να κάνει η κυβέρνηση μυστική ψηφοφορία για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Ποιος έχει ξεχάσει τα πολύχρωμα ψηφοδέλτια που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε εισαγάγει στη Βουλή. Μπορεί αυτή η παρωδία να περνάει για οιοδήποτε είδους δημοκρατία; Η συνενοχή στις λοβιτούρες (π.χ. Seimens), οι σπατάλες (π.χ. γαλάζιοι και πράσινοι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ που όλοι πληρώνονται αλλά οι μισοί εργάζονται), η κλοπή των αποθεματικών των ταμείων (με διάφορους τρόπους και όχι μόνο με τα δομημένα ομόλογα) που κατάστρεψε το ασφαλιστικό σύστημα, η διόγκωση του Δημοσίου χρέους παρά το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας δεν έχουν αποδείξει ότι αυτό το σύστημα πάει από το κακό στο χειρότερο; Τι άλλες αποδείξεις μας χρειάζονται (όχι ότι δεν υπάρχουν χιλιάδες άλλες) για να πούμε φτάνει πια; Με προβληματίζει η ευπιστία και η στωικότητα του σύγχρονου Έλληνα. Το θέμα δεν είναι αν αυτό που εισηγούμαι εγώ είναι δύσκολο ή πολύ ιδεαλιστικό. Το θέμα είναι ότι δοκιμάσαμε όλες τις άλλες συνταγές και η σούπα δεν υποφέρεται πλέον. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Δηλαδή ποιος έχει την εντύπωση πως οι «εκπρόσωποι του λαού» δουλεύουν για τον λαό; Για ποιο λόγο ξοδεύουν ένα σκασμό χρήματα για να πάρουν το βουλευτικό αξίωμα; Για ποιο λόγο επιδιώκουν την εξουσία; Τι να πω; Αν σας πείθουν τότε αυτά τα οποία εισηγούμαι εγώ περισσεύουν.
Αγαπητέ(ή) Gnik,
Αν επισκεφθείς την ιστοσελίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (World Trade Organization = WTO) και μελετήσεις της Γενική Συμφωνία για τις Υπηρεσίες (General Agreement of Trade in Services = GATS) θα διαπιστώσεις πως η Ελλάδα έχει συμφωνήσει να κατεβάσει τα δικά μας τα βρακιά και πως στο εγγύς μέλλον αν δεν δουλεύεις συνεχώς δεν θα μπορέσεις να κρατήσεις το σπίτι σου, να σπουδάσεις, να πας στο νοσοκομείο να βρεις το δίκιο σου και πολλά άλλα. Θα αλλάξει ραγδαία ο τρόπος ζωής και η ποιότητα ζωής θα υποβαθμισθεί για όσους δεν είναι σε θέση να αυξήσουν σημαντικά το εισόδημά τους.
Αξάφνιαστε, πάνω που σε είχα συμπαθήσει για το θάρρος της γνώμης σου και την πρωτοβουλία σου, συμφωνώ-δε συμφωνώ, το πέταξες το κομμουνιστικό μανιφέστο σου...
Κρίμα.
Αγαπητέ Fantomas
Που ακριβώς το πέταξα διότι με έχουν κατηγορήσει για πολλά πράγματα αλλά είναι πρώτη φορά που μου απαγγέλουν τέτοια κατηγορία
Fantomas, μάλλον περί ...φαντάσματος επρόκειτο αυτό που αντιλήφθηκες. Πιο 'τεχνοκράτη' καπιταλιστή (σε αδιέξοδο ..., εξ ού και οι 'φιλοσοφικές' του αναζητήσεις) δεν θα βρείς εύκολα... :-)
Αναφέρομαι στα περί GATT και στα "σώβρακα" - την Παπαρήγα, άντε και τον ΣΥΝ ήξερα να λες τέτοιες παπαριές, όπως τα περί "ολέθρου" αναφορικά με την Παγκοσμιοποίηση(εντάξει, ας γίνουμε Αλβανία όπως ήταν 15 χρόνια πριν)
Κλείνω λέγοντας τούτο(με ύφος αμιγώς διανοουμενίστικο):
Αγαπητοί φίλοι, νέοι και παλιοί, φεύγω από την blog-ο-σφαιρα. Ό,τι είχα να δώσω το έδωσα. Καλό, σημαντικό ή μαλακία.
Θα ακολουθήσει ένα post-αποχαιρετισμός(μάλλον, αλλά μπορεί και όχι)
Κύριε Γκορτζή, μακάρι να βρεθούμε κάποτε κι "εκ του σύνεγγυς". Η χαρά και η τιμή, ήταν ολόκληρη δική μου.
Αξάφνιαστε, μην απογοητευτείς από την αποχώρησή μου, καθότι νέος στο "επάγγλεμα". Κι ας διαφωνούμε(σε ένα θέμα). Αν μπορούσα να πιω κώνειο, θα το έπινα. Τόσο πολύ βαρέθηκα να περιμένω "τα καλύτερα" μιας ζωής που ποτέ επί της ουσίας δεν ήρθαν.
Συγνώμη για την κατάχρηση της φιλοξενίας. Αλλά είμαι αυθόρμητος και παρορμητικός.
Καλή Συνέχεια.
(παρακαλώ για προσωπικά σχόλια, στο blog μου -όσο ακόμα το επισκέπτομαι)
Είμαι μαγεμένος θαυμαστής του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. «Αξάφνιαστε» και Κωστή, ζω με την ελπίδα έστω και της ονειρικής προσέγγισης του μεγαλείου του πνεύματος και των επιτευγμάτων τους, κληρονομιά στην ανθρωπότητα μοναδική και μέχρι στιγμής ανεπανάληπτη και αξεπέραστη. Ιδεολογικά, πολιτικά Ελληνολάτρης αλλά δεν τολμώ να πω προγονολάτρης γιατί δεν ξέρω αν αυτοί οι σπουδαίοι στους οποίους αναφερόμαστε θελαν έναν απόγονο σαν κι εμένα. Γιατί φίλοι μου, όταν μου δείχνουν μέσα από την κληρονομιά που μας άφησαν, την παράδοση που δημιούργησαν στον πολιτισμό, στην ιατρική στην πολιτική, στις τέχνες, στη φιλοσοφία, στη θεοσοφία, στη μύηση αλλά και στον πόλεμο στη ναυτιλία και στο εμπόριο, εγώ κλαίω από ντροπή γιατί πρέπει να υπερασπισθώ την παράδοση του ευτελούς και τον βαρβαρισμό, αρνί το πάσχα, χοιρινό τα χριστούγεννα, μπακαλιάρο σκορδαλιά την 25η Μαρτίου. Όταν μου λένε ότι οι μεγαλύτεροι πολέμαρχοι ήταν οι άριστοι των φιλοσόφων, εγώ ντρέπομαι να τους πω ότι οι άνθρωποι του πνεύματος σήμερα θεωρούν τη στράτευση έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Όταν μου λένε ότι στις φιλοσοφικές στοές πάντρευαν τη φιλοσοφία με το παγκράτιο και την πάλη, βλέπω τριγύρω μου την επιβεβαίωση της στατιστικής έρευνας που λέει ότι τα σημερινά παιδιά μας είναι τα χοντρότερα στον κόσμο. Όταν τον 5 αιώνα το κατεξοχήν πολιτικό πρόβλημα ήταν το «άτμητο της ύλης»,σήμερα ασυνείδητα ανθέλληνες ζητούν επισημοποίηση μειονοτήτων με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Δεν ξέρω πόσο Έλληνας είμαι, αλλά θέλω πολύ να γίνω. Για το σύστημα της κλήρωσης που προτείνεις, μου είναι αποδεκτό με γοητεύει και για αυτό κάνουμε διάλογο. Γιατί αφού τέθηκε σαν ιδέα είναι θέμα χρόνου και συνθηκών η εφαρμογή του. Διαφωνώ όμως με την αρνητική θεώρηση των πάντων από ανάγκη και χαρακτήρα και όχι από διαφορετική άποψη για όσα σωστά αναφέρεις ότι γίνονται στο όνομα αυτής της «ξεφτιλισμένης δημοκρατίας» που βιώνουμε. Ξεχνάς όμως ότι είμαστε ένα καινούργιο κράτος που έχει ζωή σαν οντότητα λιγότερο από 200 χρόνια και ελευθερώθηκε μετά από 2.400 χρόνια σκλαβιάς. Μ΄ αυτήν την έστω «δημοκρατία της πλάκας» αποκτήσαμε εθνική συνείδηση, (και η λέξη ακόμα ¨Έλλην απαγορευμένη από τον Ιουστινιανό) και ο «Ελληνικός» έγινε σημείο αναφοράς. Είμαστε το προνομιούχο κράτος που από τις ιδρύσεώς του αυξάνει μόνο τα γεωγραφικά του σύνορα. Το 1960 το προσδόκιμο ζωής ήταν 54 χρόνια και σήμερα 75. Το κατά κεφαλήν εισόδημα από 1500 δρχ το 1970 12.500€ σήμερα. Η Ελλάς έχει από τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού στην τράπεζα της. Το 1981 η διαδρομή Αθηνά Θεσ/νίκη ήταν 10 ώρες με το Ι.Χ. και σήμερα 4,5 με το τραίνο. Το 1960 δεν υπήρχε οδικός άξονας Βόρειας και Νότιας Ελλάδας. Πως φτάσαμε ως εδώ φίλοι μου, μόνο με τους κλέφτες και τους τεμπέληδες; Έχω υποχρέωση να δείξω στα παιδιά μου ότι καλό υπάρχει, ακόμα και εφευρίσκοντάς το, για να πιστέψουν και να αγωνιστούν εκεί που εγώ τα έκανα θάλασσα. Για να αισθάνονται οι πρόγονοι ότι άφησαν άξιους απόγονους. Πιστεύω βαθιά ότι, από μια μελλοντική γενιά θα ξαναρχίσει αυτό που εκείνοι άφησαν στη μέση. Γι αυτά τα παιδιά πρέπει η απαισιοδοξία να είναι το μυστικό των μεγάλων και των τελειωμένων, για να έχουν δύναμη τα φτερά τους να πετούν εκεί που εμείς ονειρευτήκαμε. Φιλικά Εταίρος
Αγαπητέ Fantomas
Οφείλω να ομολογήσω πως δεν παρακολουθώ στενά ούτε το ΚΚΕ ούτε το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και τα άλλα κόμματα. Η Παγκοσμιοποίηση δεν είναι κάτι το συγκεκριμένο. Αυτά που είναι συγκεκριμένα είναι οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που έχουν συμφωνηθεί στα πλαίσια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (η GATT και η GATS). Το κακό για εμάς είναι κυρίως η GATS διότι σημαίνει πως όλες οι υπηρεσίες (πλην της Εθνικής Άμυνας προς το παρόν) θα ιδιωτικοποιηθούν και οι ιδιοκτήτες τους θα βρίσκονται κάπου αλλού, πάντως όχι εδώ. Όλες δε οι υπηρεσίες αυτές θα παρέχονται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια από μονοπώλια (άντε ολιγοπώλια) και οι τιμολογιακές τους πολιτικές ούτε που θα συζητούνται στη Βουλή. Αυτό τώρα σερβίρετε σαν ελεύθερη οικονομία. Η ελεύθερη οικονομία είναι μια από τις μεγαλύτερες απάτες και οι όποιες αμφιβολίες υπήρχαν εξανεμίστηκαν πρόσφατα όταν η Αμερικανική Federal Reserve Bank «επέλεξε» τη τράπεζα JP Morgan για να «σώσει» τη χρηματιστηριακή εταιρεία Bear Sterns με χρήματα των φορολογουμένων που η Federal Reserve Bank εγγυήθηκε. Σε μια ελεύθερη οικονομία δεν σώζονται «επιλεκτικά» οι ημέτεροι. Ή όλοι σώζονται ή κανένας. Όταν, όπως έγινε, καταργούνται οι κανόνες του παιχνιδιού, τότε είναι βαυκαλισμός να ελπίζουμε πως μπορούμε να βασιζόμαστε σε αυτούς.
Ελπίζω να αναθεωρήσεις την αποχώρησή σου από τα blogs. Ο αυθορμητισμός και ο παρορμητισμός δεν είναι αρνητικά στοιχεία. Σε όλους τους τομείς έχουν παίξει σημαντικό ρόλο. Πάντως τα καλύτερα συνήθως έρχονται σε αυτούς που πραγματικά τα θέλουν και είναι διατεθειμένοι να τα κυνηγήσουν.
Αγαπητέ Μιχάλη Ρ.
Οι περισσότεροι έχουμε ανάμεικτα συναισθήματα υπερηφάνειας για την ιστορία, τον πολιτισμό και ορισμένα σύγχρονα επιτεύγματά μας από τη μία μεριά και ντροπής από την άλλη για τον πρωθυπουργό που ευχαριστεί τη κυβέρνηση των ΗΠΑ την επόμενη των Ιμίων και σχεδόν σε κάθε δελτίο ειδήσεων.
Τα παιδιά (ευτυχώς ή δυστυχώς) καταλαβαίνουν καλά που βρισκόμαστε. Συμμερίζομαι πλήρως την ανάγκη και αγωνία που έχουμε όλοι μας να τα προστατέψουμε από τα δυσάρεστα και τα κακά. Εν τάξει πολύ ωραίο το ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, πολύ ωραίο το ΜΕΤΡΟ και τα εκθέματα των αρχαιοτήτων στον σταθμό της Πλατείας Συντάγματος, πολύ ωραία η γέφυρα στο Ρίο, καλή μου φαίνεται και η μέχρι τώρα παράκαμψη στον Μαλιακό παρά το γεγονός πως αναφερόμαστε σε κυρίως ιδιωτικοποιημένα έργα. Αλλά τα παιδιά, από μικρή ηλικία γνωρίζουν πολύ καλά πως χρειάζεται να έχουν γερό βύσμα για να πάνε μπροστά, να σπουδάσουν καλά, να βρουν δουλειά, να προοδεύσουν. Φοβάμαι πως η τάση που όλοι, και εγώ, έχουμε να τα προστατέψουμε και να τους κρύψουμε τα δυσάρεστα, δεν τα αφήνει να αναπτύξουν πλήρως τα ένστικτά τους. Είναι καλύτερο να πέσουν απροειδοποίητα στα σκωτσέζικα ντους; Πιο εύκολα θα πετάξουν εκεί που εμείς ονειρευτήκαμε έτσι;
Μιχάλη Ρ, από τον ίδιο ρομαντισμό ...πάσχουμε. Δεν αμφισβητώ τα βήματα προόδου που περιγράφεις. Αλλοίμονο!
Αλλά αναλογίζομαι πόσα και τι ποιότητας τέτοια βήματα θα είχαν γίνει αν όλα τα 'πακέτα' της ξένης βοήθειας από την εποχή των Βαυαρών μέχρι σήμερα είχαν διοχετευθεί σε τέτοια βήματα και όχι σε πέντε - έξη οικογένειες και τα γύρω τριγύρω 'θεσμικά' παράσιτα'...
Τάσο, καλή ξεκούραση και ...αυτοσυγκέντρωση.
Φίλοι μου ανοίξαμε πολλά θέματα μαζί, αλλά το καθένα από αυτά είναι σημαντικό από μόνο του και χρειάζεται ξεχωριστή ανάλυση. Η δημοκρατία σαν πολιτικό σύστημα αναφοράς, η παιδία για την πορεία προς τον Ελληνισμό και τα Ίμια με την πολιτική διαχείρισή τους από τον Σημίτη.
Για τη δημοκρατία και τις αλλαγές που σίγουρα χρειάζονται και συμφωνούμε όλοι σ΄ αυτό, η πρόταση του «αξάφνιαστου» είναι σημαντική και συζητήσιμη. Πρέπει όμως πρώτα να βρούμε τις παθογένειες του υπάρχοντος συστήματος, για να μπορέσουν οι εκλεγμένοι άρχοντες λειτουργοί του νέου να λειτουργήσουν σε υγιείς βάσεις κανόνες, αποφεύγοντας την επανάληψη όσων μας οδήγησαν εδώ. Για μένα δύο είναι τα κύρια προβλήματα για τη δημοκρατία του σήμερα. Η καθολικότητα της ψήφου και η διάκριση των εξουσιών. Δεν γίνεται να αποφασίζουμε ανενημέρωτοι και ακατάλληλοι άνθρωποι για κρίσιμα πολιτικά – κοινωνικά θέματα. Για να βγάλεις άδεια οδήγησης πας σε δάσκαλο για σχετικά μαθήματα, υπάρχει σύστημα αξιολόγησης στη θεωρία και στη πράξη, ιατρική πιστοποίηση υγείας, πληρώνεις χαρτόσημο και παράβολα, υπάρχει ποινή αφαίρεσης της άδειας από τη συνεχή παραβατικότητα και επανεξέταση με την πάροδο του χρόνου. Για την σημαντικότερη λειτουργία της δημοκρατίας την ψήφο, αρκεί να συμπληρώσεις το 18 έτος της ηλικίας και αποκτάς το δικαίωμα του εκλέγειν χωρίς άλλες διαδικασίες και διαπιστώσεις. Ο απόλυτος ευτελισμός του σημαντικού, η γελοιοποίηση της έννοιας πολιτική, ο θρίαμβος του Ψωμιαδισμού, του καφενείου, της στατιστικής και των ΜΜΕ η αποθέωση του προφανώς ασήμαντου. Η επικράτηση πάντα της εύκολης λύσης, καταργεί την έννοια άνθρωπος που διακρίνεται από τα άλλα ζώα για την δυνατότητα πολλαπλών και όχι πάντα με προφανές συμφέρον και ωφελιμότητα αποφάσεων. Εννοώ ότι μη κρίση για επιλογές δύσκολες ή πάντα ίδια επιλογή, όχι άνθρωπος. Στη σημερινή δημοκρατία όλες οι εξουσίες είναι μία η κυβέρνηση. Αυτή νομοθετεί, αυτή ψηφίζει, αυτή ελέγχει τη νομιμότητα και την εφαρμογή των νόμων. Αφού λοιπόν το 80% της κοινωνίας σύμφωνα με μελέτες βλακοκρατείτε (Καστοριάδης, Βέλτσος, Μαρωνίτης κ.ά.) αλλά εκλέγει εξουσία και η εξουσία είναι ανεξέλεγκτη, τα αποτελέσματα είναι τα προφανή που διαπιστώνουμε όλοι. Η δημοκρατία και η ελευθερία στο απόσπασμα. Για τα άλλα θα επανέλθω σύντομα. Καλημέρα !Φιλικά εταίρος
Αγαπητέ Μιχάλη Ρ
Η καθολικότητα της ψήφου και η διάκριση των εξουσιών είναι συμπτώματα της ασθένειας.
Τα αίτια που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση μπορούμε να τα αναζητήσουμε στην ιστορία και όχι μόνο στην Ελληνική ιστορία. Πιστεύω πως είναι χρήσιμο να εξετάσουμε την ιστορία μακροσκοπικά διότι έτσι δεν θα αποπροσανατολισθούμε από διάφορα γεγονότα, τα οποία, μικροσκοπικά, μπορεί να φαίνονται πολύ σημαντικά.
Οι μεγάλες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές στον Δυτικό κόσμο άρχισαν τον 18ο αιώνα. Από τις αρχές του 17ου αιώνα ο δυτικοευρωπαϊκός διαφωτισμός δημιουργούσε τις προϋποθέσεις (τα ρεύματα) για αυτές τις αλλαγές.
Τόσο οι θεωρητικοί όσο και διευθύνοντες τα ρεύματα αυτά είχαν στόχους και οράματα.
Ο βασικός αρχικός στόχος τους ήταν η ανατροπή του υφισταμένου Status Quo και η αντικατάστασή του με ένα άλλο το οποίο θα μπορούσαν να ελέγχουν. Οι βασικότερες ανατροπές έγιναν με τις περίφημες «επαναστάσεις» που στη πραγματικότητα ήταν οργανωμένα κινήματα. Οι μέθοδοι σχεδόν παντού πανομοιότυπες. Μυστικές οργανώσεις (συνήθως λειτουργούσες μέσω τεκτονικών στοών) με πολύ καλή χρηματοδότηση ανέτρεπαν τα εχθρικά (προς αυτούς) και μη συμβιβαζόμενα βασιλικά – φεουδαρχικά καθεστώτα, εξεγείροντας τα πλήθη (π.χ. δημιούργησαν έλλειψη αλεύρων στο Παρίσι) και μετά από μια περίοδο εκκαθαρίσεων όσων δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να προσαρμοστούν δημιουργούσαν ολιγαρχίες ελεγχόμενων ημετέρων τις οποίες βέβαια τις είχε ήδη βαφτίσει ο Διαφωτισμός δημοκρατίες (αρχικά βασιλευόμενες και στη συνέχεια προεδρικές)
Το βασικό όραμα ήταν και παραμένει η πολιτική και οικονομική παγκοσμιοποίηση. Η πρόθεση αυτή εκδηλώθηκε για πρώτη φορά το 1815 στο Κογκρέσο της Βιέννης, στη συνέχεια με την Κοινωνία των Εθνών και τελικά με τα Ηνωμένα Έθνη.
Ο διαμελισμός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν μέρος του στόχου αυτού και η Φιλική Εταιρεία ακολουθώντας το καθιερωμένο πρότυπο ανέλαβε την οργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης, μετά το πέρας της οποίας τελικά στήθηκε η Βασιλευομένη Ολιγαρχία των ημετέρων. Η Ελλάδα από το 1824 άρχισε να δανείζεται και αν μελετήσει κανείς τα δάνεια αυτά θα εξακριβώσει πως οι λοβιτούρες άρχισαν αμέσως. Οι συμμετέχοντες και γνωρίζοντες έγιναν συνένοχοι και εκβιάσιμοι (απαραίτητη προϋπόθεση ένταξης στις τάξεις των ημετέρων) που με τη σειρά τους ακολουθώντας τις ίδιες μεθόδους δημιούργησαν τις υποδομές του βαθέως κράτους. Υπήρχαν οι ρωσόφιλοι, οι αγγλόφιλοι και οι γαλλόφιλοι αλλά σε τελική ανάλυση οι διαφορές μεταξύ τους ήταν ανούσιες όπως ανούσιες είναι και οι διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Αυτό που πάντως είχε εμπεδώσει η κρατούσα τάξη (και όσοι με «κόπους» αναρριχηθήκαν μέχρι τους κόλπους της) πολύ πριν το 1821 ήταν πως η δική της ευημερία μπορούσε να επιτελεστεί μόνο εις βάρους των ανύποπτων. Το ίδιο ισχύει και σήμερα.
Η παγκοσμιοποίηση σήμερα (Νέα Τάξης Πραγμάτων) χρησιμοποιεί τις κρατούσες τάξεις στα διάφορά κράτη (και βέβαια και στην Ελλάδα) για να δημιουργήσει (σιγά - σιγά) κοινωνίες χωρίς εθνική αντίληψη, χωρίς οικογενειακούς δεσμούς, διχασμένη με διάφορες αφορμές, με χαμηλού επιπέδου παιδεία, με χρέη και με λίγες απαιτήσεις.
Σε αυτό το, γρήγορα εξελισσόμενο πλέον, περιβάλλον ο μέσος άνθρωπος θα φθάσει στο σημείο να αναζητεί σωτήρες και θα αποδεχτεί και τον περιορισμό των προσωπικών του ελευθεριών και το γεγονός ότι αν σταματήσει να εργάζεται θα μείνει στον δρόμο και πολλά άλλα.
Οι κρατούντες πιστεύουν πως εξυπηρετώντας αυτά τα συμφέροντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων θα μπορέσουν να διατηρήσουν και να βελτιώσουν την κατάστασή τους, συνεπώς δεν πρόκειται να στραφούν εναντίον αυτών που κρατάνε το κερασάκι.
«Αξάφνιαστε» με γοήτευσε η ιστορική αναδρομή και συμφωνώ με τα γεγονότα και τις εκτιμήσεις σου. Η περιπλάνηση όμως μέσα στους διαδρόμους της ιστορίας είναι μια περιπέτεια αρκετά επικίνδυνη. Η σύγχρονη ιστορία, χαοτική και σκοτεινή, φωτίζεται αν τη μελετήσουμε κάτω από το φως των αποκαλύψεων που η ίδια μας φέρνει. Στο τέλος θεωρείς δεδομένη την κατάληξη των πραγμάτων, θεωρώντας την αντίσταση απ ότι καταλαβαίνω μάταιη. Διάβασα πρόσφατα ένα παλιό βιβλίο του Πιέρ Νεβίλ με τίτλο «Ο ρόλος της μαγείας στα παρασκήνια της ιστορίας» των εκδόσεων Αστάρτη. Υποστηρίζει κι αυτός, ότι όλες οι μεγάλες ιστορικές εξεγέρσεις έχουν προετοιμαστεί μυστικά από οργανώσεις της διεθνούς πολιτικής που αναφέρονται σε μια αρχαία Ερμητική φιλοσοφία: των Φωτισμένων, των Αλχημιστών, των Ροδόσταυρων, αυτή που σήμερα γνωρίζουμε κάτω απ΄ τ΄ όνομα του Αποκρυφισμού. Οι οργανώσεις αυτές μέσα στις σκιές και στο μισόφωτο, συνεχίζουν μέχρι σήμερα τον ανελέητο πόλεμο. Πρόκειτε για έναν αγώνα όπου το πεδίο της μάχης είναι ολόκληρος ο απέραντος κόσμος. Κι εμείς είμαστε θύματα ή θύτες. Εσύ στην ιστορία αυτού του αποκρυφιστή προσθέτεις την GATT και την GATS, η μαγεία γίνεται οικονομικά συμφέροντα αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο. Φόβος, απαισιοδοξία και 100 χρόνια μοναξιάς. Η παγκοσμιοποίηση φίλε μου αναφέρεται στη συμφωνία των εταιριών με τις κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών, ότι θα παράγουν προϊόντα σε τρίτες χώρες με 2 € αμοιβή για 16ωρη τουλάχιστον εργασία και θα τα πωλούν στις χώρες τους ατελώνιστα και φυσικά φθηνά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την διάλυση της ντόπιας βιομηχανίας και της εθνικής οικονομίας των κρατών. Προβάλλει σαν ηθική, την προσπάθεια δημιουργίας νέων καταναλωτικών αγορών με τα 2€ μερονυχτοκάματο και ότι αυτοί οι φουκαράδες με τα χρήματα αυτά δεν πεθαίνουν από την πείνα. Πρόκειται για την χειρότερη μορφή δουλείας, γιατί αν ο κινέζος εργάτης ήταν περιουσιακό στοιχείο, θα τον προστάτευαν και θα τον ασφάλιζαν τουλάχιστον. Παράλληλα το κράτος ξεπουλά στα πλαίσια της «νεοφιλελευθεροποίησης» της οικονομίας κάθε περιουσιακό του στοιχείο, εκχωρώντας την παροχή των υπηρεσιών στους ιδιώτες. Ανίσχυρο λοιπόν δημοσιοποιεί τις ανακοινώσεις της GATT και της GATS για να κάμψει κάθε αντίσταση των πολιτών που αντιδρούν. Όλοι οι θεωρητικοί του καπιταλισμού θεωρούν ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι ξεπερασμένος και οδηγεί σε αδιέξοδα. Η συμπεριφορά αυτή των κυβερνήσεων αποτελεί εθνική προδοσία. Η επικοινωνία μας και η "Ελληνική παιδία" αποτελεί την πρώτη φάση αντίστασης στην ανήθικη πολιτική τους και την μόνη λύση για την επιβίωση των ελευθέρων οικονομιών. Για να μη γίνει η πατρίδα μας Αργεντινή και Βουλγαρία.
Φιλικά Εταίρος
Αγαπητέ Μιχάλη Ρ
Πιστεύω πως η μη περιπλάνηση στους διαδρόμους της ιστορίας είναι ακόμα πιο επικίνδυνη. Αναμφισβήτητα οι περισσότεροι ιστορικοί εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία και ευλογούσαν τα γένια των αφεντικών τους. Κατά τη περιπλάνηση (πολύ σωστός όρος για την μελέτη της ιστορίας) πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίζουμε τα γραπτά με δυσπιστία και με ιατροδικαστική προσέγγιση. Πολύ συχνά οι ιστορικοί είχαν σαν στόχο να αποπροσανατολίσουν τον αναγνώστη.
Όχι δεν πιστεύω πως έχει χαθεί το «παιχνίδι». Διαπιστώνω όμως πως την τελευταία εικοσαετία έχει τεθεί σε «εφαρμογή» μια επιταχυνόμενη αλληλουχία γεγονότων που οδηγούν προς την ίδια κατεύθυνση.
Η μυστικότητα ήταν πάντα ένα απαραίτητο εργαλείο των συνωμοτών. Τα μυστικά σύμβολα, τα δύσχρηστα αλφάβητα, οι ελιτιστικές μυστικές ομάδες κλπ. εκτός από τους καθαρούς πνευματιστές χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από αυτούς που ήθελαν να ελέγχουν τα πλήθη. Η μαγεία, το δέος και ο φόβος ήταν πάντα εργαλεία των κρατούντων.
Σήμερα όλοι οι παγκόσμιοι οργανισμοί (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, Διεθνής Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ΟΗΕ, Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας κλπ.) δημιουργήθηκαν και ελέγχονται από τους κρατούντες. Το ίδιο συμβαίνει και με τις περισσότερες κεντρικές τράπεζες (λέω περισσότερες διότι οι περιορισμένες γνώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να πως όλες).
Η μεταφορά των θέσεων εργασίας από τις «ανεπτυγμένες» χώρες στις αναπτυσσόμενες και τις υποανάπτυκτες δεν έχει σαν μοναδικό στόχο την μείωση του κόστους παραγωγής. Οι σημαντικές καταναλωτικές δαπάνες όσων «δυτικών» χάνουν την δουλειά τους δεν αντικαθίστανται από τις πενιχρές απαραίτητες δαπάνες επιβίωσης αυτών που «κερδίζουν» αυτές τις θέσεις εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι η ραγδαία μείωση των οικονομικών δυνατοτήτων του «δυτικού» εργαζόμενου και η κατά τι βελτίωση των υπολοίπων που όμως δεν τους επιτρέπει να γίνουν σημαντικοί καταναλωτές. Συνεπώς δεν μπορεί αυτός να είναι ο κύριος στόχος της παγκοσμιοποίησης. Είναι πιο πιθανό να στοχεύεται η καθολική υποβάθμιση του επιπέδου ζωής έως ότου η κατάσταση ισορροπήσει σε ένα πολύ χαμηλό (για τα δυτικά πρότυπα) επίπεδο. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως αυτός είναι ο μεσοπρόθεσμος στόχος.
Σίγουρα, από μια οπτική γωνία, ο νεοφιλελευθερισμός οδηγεί σε αδιέξοδα. Τα αδιέξοδα αυτά όμως πολύ πιθανόν να έχει σχεδιασθεί να προκύψουν για να ωριμάσει ο «δυτικός» κόσμος στην ιδέα πως απαιτείται ο από μηχανής θεός.
Στις διάφορες χώρες η φιλοσοφία των κρατούντων είναι πως δεν υπάρχει «εθνική» προδοσία διότι πιστεύουν πως η έννοια του «εθνικού» είναι πλέον ξεπερασμένη και πως αυτοί εξυπηρετούν τα υπερεθνικά παγκόσμια συμφέροντα. Ο ρόλος τους σύντομα θα γίνει καθαρά κατασταλτικός και πυροσβεστικός. Ας μη ξεχνάμε επίσης πως, στην ιστορία, οι περισσότεροι των Quisling ήταν αναλώσιμοι και εμφανίζονταν τη κατάλληλη στιγμή «σωτήρες» για να τους αντικαταστήσουν.
Επαναλαμβάνω πως ειλικρινά δεν πιστεύω πως έχει χαθεί το παιχνίδι. Σε κάθε ασθένεια πριν αποφασισθεί ποια θα είναι η θεραπεία, πρέπει προηγουμένως να γίνει όχι μόνο σωστή διάγνωση αλλά, περισσότερο σημαντικό, να ερευνηθούν τα αίτια που οδήγησαν εκεί και να ληφθούν μέτρα για να μη ξανασυμβεί. Δυστυχώς σήμερα ενώ σχεδόν όλος ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει μία ασθένεια, δεν έχει κάνει ακόμα τη διάγνωση και σίγουρα δεν έχει ψάξει τα αίτια. Η ενημέρωση, σε πρώτη φάση, θα βοηθήσει τον κόσμο να κάνει διάγνωση και στη συνέχεια να ψάξει τα αίτια.
Για να τελειώσω τις σκέψεις μου στο κεφάλαιο «η οικονομία στη δημοκρατία» πιστεύω αγαπητέ «Αξαφνιαστε» ότι τα στοιχεία, οι ισολογισμοί, οι υποδείξεις και όλο το σύγχρονο οικονομικό οικοδόμημα είναι εικονική πραγματικότητα, λογιστική μελέτη και πολιτική οικονομία. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Ίδρυμα Ροσδιλντ) και η Ευρωπαϊκή τράπεζα εκδίδουν ουσιαστικά εγγυητικές επιστολές στα κράτη για την υποστήριξη των δανείων τους. Αλλά είναι εγγυητικές «αέρα» γιατί δεν διαθέτουν αποθεματικά οι ίδιες. Η Τράπεζα της Αμερικής κόβει απεριόριστο χάρτινο χρήμα ($), χωρίς κανένα έλεγχο στα αποθεματικά της σε χρυσό. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα ουσιαστικά διαχειρίζεται το συμφωνημένο αποθεματικό χρυσού που καταθέτει η κάθε χώρα μέλος της κοινότητας, κι αυτό στα χαρτιά και παρακολουθεί την εξέλιξη του ελλείμματος να μη ξεπερνά το 3%. Η πραγματική οικονομία έχει να κάνει με τον έλεγχο και την παραγωγή του χρυσού, του πετρελαίου, των μεταλλευμάτων και του χρηματιστηρίου των γεωργικών προϊόντων. Αυτά ελέγχονται από την πραγματική αριστοκρατία του πλανήτη και είναι η ουσιαστική παγκόσμια κυβέρνηση. Ότι έχει να κάνει με χάρτινο νόμισμα είναι λογιστική διεκπεραίωση και τραπεζογραμμάτια που καταδεικνύει πόσο μπορεί ο καθένας μας να καταναλώσει και να ζήσει. Επέτρεψέ με σε παρακαλώ να σου κάνω μία ερώτηση που αφορά το σκέλος Σημίτης. Κατά την γνώμη σου ο λαός μας την περίοδο των Ιμίων, ήταν έτοιμος και αποφασισμένος για πόλεμο; Φιλικά Εταίρος
Αγαπητέ Μιχάλη Ρ,
Το ίδρυμα (στην ουσία η οικογένεια) που αναφέρεις είναι η μεγαλύτερη οικονομική αυτοκρατορία που υπήρξε ποτέ και ελέγχει (σχεδόν πάντοτε χωρίς να εμφανίζεται στο προσκήνιο) τους διεθνείς οικονομικούς και εμπορικούς οργανισμούς, το Federal Reserve, τη Τράπεζα της Αγγλίας και τα τελευταία 3-4 χρόνια, μέσω διαφόρων funds, τις περισσότερες εταιρείες που είναι στον δείκτη Standards & Poor 500 (S & P 500) και που αφορούν χρηματοπιστωτικές, σχετικές με άμυνα, πληροφορική, όλες τις μορφές του τύπου, ενέργεια εν γένει, τροφίμων, χημικές, φαρμακευτικές, ορυχεία χρυσού και αργύρου, ορυχεία εν γένει, ασφαλιστικές, υπηρεσιών υγείας, καπνοβιομηχανίες και δεν έχει τελειωμό.
Συμφωνώ απόλυτα για το ότι τα νομίσματα σήμερα δεν έχουν κανένα αντίκρισμα. Αλλά με αυτά τα χρήματα αγοράσθηκαν όλες οι πιο πάνω εταιρείες που όντως ελέγχουν τον πλανήτη.
Το δίλλημα του αν έτοιμος ο λαός για πόλεμο ή όχι δεν το δέχομαι. Αν είχαμε δημοκρατικό πολίτευμα θα το καταλάβαινα και ο λαός θα εξέταζε το πώς φτάσαμε εκεί, ποιος ευθύνεται και αν θα πολεμούσε ή όχι. Δεν μπορεί, όμως, σε ένα πολίτευμα που ποτέ δεν ρωτάει τον λαό για τίποτα ξαφνικά να ρίχνεται το μπαλάκι στο λαό. Λίγες μέρες πριν τα Ίμια ο Σημίτης είχε αναγγείλει στη Βουλή πως θα μειωθούν δραστικά οι στρατιωτικές δαπάνες πως τα κονδύλια θα πήγαιναν στη παιδεία, την υγεία κλπ.. Αμέσως μετά τα Ίμια ανήγγειλε το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα που είχε δει η Ελλάδα.
Όταν πρέπει να πληρώνεις προστασία γιατί αλλιώς θα σου κλείσουν το μαγαζί ή δεν ανοίγεις μαγαζί ή πληρώνεις προστασία ή προετοιμάζεσαι σωστά για πετάξεις έξω τον Αλ Καπόνε.
Το τι θα γινόταν «αξάφνιαστε» αν είχαμε δημοκρατία και πως θα έκριναν την κατάσταση οι πολίτες αν είχαν δημοκρατική παιδία, μας παραπέμπει σε μία ανύπαρκτη χώρα με ανύπαρκτους, σκιώδεις υπηκόους και όχι στην Ελλάδα μας με τους Ελληναράδες της και τα προβλήματά τους. Επέτρεψέ μου να σου διηγηθώ μια ιστορία χαρακτηριστική. «Από το απόγευμα είχαμε την πληροφορία ότι από ώρα σε ώρα θα άρχιζαν οι επιχειρήσεις και πρώτος στόχος των Τούρκών ήταν το μεγάλο στρατιωτικό εργοστάσιο που βρισκόταν στην ίδια περιοχή με τη βάση Α/φ που υπηρετούσα. Αν και είχαν από 3ετίας Α/φη εφοδιασμένα με ραντάρ νυχτερινής πτήσης τουλάχιστον στο Αιγαίο δεν τα είχαν χρησιμοποιήσει νύχτα, ούτε στις διάφορες συμμαχικές ασκήσεις που συμμετείχαμε μαζί. Υπήρχε η εκτίμηση ότι επειδή δεν θα χρησιμοποιούσαν το «λαντίρν» και στο εργοστάσιο θα υπήρχε συσκότιση, θα έριχναν τις βόμβες όπου είχε φώτα, δηλ. στη παρακείμενη μεγάλη παραλιακή πόλη. Από το Επιτελείο κάποιες ασαφείς οδηγίες και ο φρούραρχος της περιοχής, ένας Ταξίαρχος του στρατού, όχι σε καλή κατάσταση. Τουλάχιστον αυτός ήταν στο γραφείο του Από τις 20:00 μάθαμε από συμμάχους φίλους στην τούρκικη βάση (Γερμανούς) ότι τα Α/φη τους ήταν με τους κινητήρες σε λειτουργία, βγάζουμε τις οικογένειες των συναδέλφων από τα οικήματα και τις πολυκατοικίες της μονάδας σε ξενοδοχεία στη κοντινή κωμόπολη, αλλά αυτό έγινε αντιληπτό από τους κατοίκους με συνέπεια να δημιουργηθούν συνθήκες πανικού και καταστάσεις για να κλαις και να γελάς. Τελικά αποφασίζεται στις 10:45 να πάω εγώ με την μοτοσικλέτα μου στη πόλη με εντολή του φρούραρχου να βρω τον Δήμαρχο και τον Νομάρχη που ήταν εξαφανισμένοι να τους ενημερώσω για την κατάσταση κι αυτοί με την σειρά τους σε συνεργασία με συνδικαλιστές της ΔΕΗ έμπιστους σ΄ αυτούς, να προκαλέσουν τεχνικό “black out” γιατί από οργανωμένη αεράμυνα ούτε λόγος να γίνεται. Τους έψαχνα όλη τη νύχτα μέχρι τα ξημερώματα αδίκως. Ούτε οι κλητήρες - φύλακες στις υπηρεσίες τους ήξεραν, ούτε στα σπίτια βρήκα κάποιον, κανένας δεν τους είχε δει στην πόλη που τριγυρνούσα για να τους βρω και να τους ενημερώσω για την κατάσταση. Γύρισα στη μονάδα στις 06:45, έμαθα για τις εξελίξεις…….Ο Νομάρχης πήρε το Διοικητή μου τηλέφωνο αφού πέρασε η κρίση, τη Δευτέρα, ο Δήμαρχος ποτέ. Μετά 15 μέρες κατέβηκα για καφέ στην παραλία. Σε ένα καφέ ήταν ο Δήμαρχος με μεγάλη παρέα. Μόλις με είδε σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να φωνάζει. «Μας ταπεινώσατε, τι σας πληρώνουμε άχρηστοι, χαραμοφάηδες, καραβανάδες, χουντοφασιστόμουτρα….Το καφέ γεμάτο από κόσμο κι εγώ να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Αφού φίλε μου δεν μπορούσαν να διαχειρισθούν μια κρίση με 3 γενναίους νεκρούς, τι θα γινόταν αν οι νεκροί ήταν 100;
Ο Σημίτης αντιμετώπισε την κρίση και την «προβοκάτσια» που την προκάλεσε με σχετική πολιτική επιτυχία κατά την γνώμη μου, αλλά λάθος επικοινωνιακά. Ο σκοπός του ήταν η ειρήνη και η πρόοδος της πατρίδας. Η Χάγη παραμένει και σήμερα η καλλίτερη ειρηνική λύση. Στα χρόνια αυτά η πατρίδα κάπως οργανώθηκε, προόδευσε με τα γνωστά επιτεύγματα και τους Ολυμπιακούς αγώνες και συνεχίζει να προοδεύει και σήμερα. Δεν είμαστε τόσο άχρηστοι και η προβολή μόνο των κακών είναι ότι χειρότερο για την οποιαδήποτε δημοκρατία. Τη δημοκρατία, έστω κι αυτή, τη σέβομαι κι ας μη δηλώνω «δημοκρατιστής». Φιλικά συνέλλην, αισιόδοξος μέχρι τέλους. Μιχάλης
Μπαίνω 'σφήνα'.
Η περιγραφή του 'συμβάντος' απλά συμπληρώνει μια εικόνα της παντελούς αφασίας στην προετοιμασία της πολιτικής Άμυνας που κάθε χώρα (όσες ισχυρίζονται ότι απειλούνται, τουλάχιστον) θα όφειλε να έχει...
Στο στρατιωτικό, καθαρά τεχνοκρατικό, επίπεδο, η γνώμη μου είναι διαφορετική από του Μιχάλη. Για να το πω απλά, ο 'σκύλος' είναι κατάλληλα και αρκούντως εκπαιδευμένος για να αποτρέψει τον κλέφτη. Για να το κάνει, όμως αυτό, χωρίς να χρειαστεί να δαγκώσει, θα πρέπει να τον βγάζεις πού και πού μια βόλτα στα πέριξ, να του επιτρέπεις να γαυγίζει και να δείχνει πού και πού και τα δόντια του...
(αυτό σημαίνει ορθή χρήση των Ε.Δ. ως ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΠΛΟ της εθνικής σου ισχύος στις διεθνείς σχέσεις)
Τώρα, η εκτίμηση του καθενός για τους εκάστοτε πολιτικούς ηγέτες εξαρτάται από μύρια όσα.
Στην κρίση των Ιμίων, όμως, από την οποία ΧΑΣΑΜΕ τα ΝΟΜΙΜΑ δικαιώματά μας στο Αιγαίο, δεν παίζουν ρόλο οι προθέσεις αλλά, το αποτέλεσμα. Για το οποίο είναι υπεύθυνο το σύνολο της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας της εποχής. Όχι γιατί δεν έκανε πόλεμο αλλά γιατί ήταν ανίκανο να χειριστεί σωστά τα πράγματα ΠΡΙΝ και κατά την κρίση για να ΜΗ ΧΑΣΟΥΜΕ.
Συμφωνώ Κωστή, έβλεπα αυτό το χάλι κι έλεγα «το μη χείρον βέλτιστο». Ο ποιητής είπε «Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα,…..» Και σηκωθήκαμε Κωστή, όχι όσο έπρεπε, άλλα σηκωθήκαμε. Είμαι σίγουρος ότι θα αποκαλυφθεί η αλήθεια εκείνης της νύχτας και οι συνωμότες αργά ή γρήγορα θα πληρώσουν. Για να αναπαυθούν και οι ψυχούλες των παιδιών που χάθηκαν Όπως και στην περίπτωση «Οτσαλάν» εκεί η συνομωσία ήταν καραμπινάτη αλλά δεν πρόλαβε να εξελιχθεί γιατί τους περίμεναν. Αν ποτέ το συζητήσουμε, έχω στοιχεία από πρώτο χέρι, από ανθρώπους που τους έμπλεξαν και το πλήρωσαν. Ευτυχώς δικαιώθηκαν ηθικά τουλάχιστον από την δικαιοσύνη. Μιχάλης με πονόλαιμο και δέκατα.
Αγαπητέ Μιχάλη Ρ
Ελπίζω να πέρασαν τα δέκατα και ο πονόλαιμος.
Δεν νομίζω πως οι απόψεις του Δημάρχου έχουν και την παραμικρή βαρύτητα, ακόμα και αν τις συμμερίζονται και άλλοι. Ταρτούφοι και καιροσκόποι πάντοτε υπήρχαν και δεν δείχνει πως θα εκλείψουν. Το αντίθετο θα έλεγα …..
Όπως επισημαίνει πολύ σωστά ο Κωστής … χάσαμε. Χάσαμε, κοντύναμε λιγάκι ακόμα και πληρώσαμε καλά (για να ακριβολογούμε μας έβαλαν χοντρό φέσι το οποίο όλο και μεγαλώνει) για να μάθουμε ….
Αλήθεια με όλες αυτές τις πανάκριβες προμήθειες έχει ασχοληθεί ποτέ κανένας σοβαρά για να διαπιστώσει αν τα ηλεκτρονικά συστήματα είναι παγιδευμένα (τα ηλεκτρονικά τους); Κάποιοι άλλο χρήστες βρήκαν πως τα δικά τους, που τα είχαν μοσχοπληρώσει, έπαυαν να λειτουργούν σωστά όταν κάποιοι (όχι οι ίδιοι) έτσι ήθελαν. Αν δεν κάνω λάθος ο όρος που περιγράφει την εν λόγω παγίδευση είναι «chipping» και στο διαδύκτιο λίγα υπάρχουν.
Εγώ πάλι «αξάφνιαστε» θα πάρω την αισιόδοξη πλευρά της υπόθεσης. Πιστεύω απόλυτα ότι η επιστημονική κατάρτιση πολλών στελεχών των Ε.Δ. είναι ανώτερη της αντίστοιχη της πλειονότητα των πανεπιστημιακών δασκάλων. Όταν ο λαός μια μέρα ξυπνήσει και απαιτήσει το σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» να υλοποιηθεί, τότε θα εξάγουμε τεχνολογία αξιοποιώντας το καλλίτερο στελεχιακό δυναμικό της «Συμμαχίας», που τώρα θαμμένο απ΄ τους «μέτριους και τους λίγους» κάνοντας χρήση σε παλιά λογιστικά βιβλία. Δυστυχώς οι δημοκρατικές ελληνικές κυβερνήσεις υιοθέτησαν τους εισαγωγείς και τους μεσάζοντες. Αυτούς στηρίζουν κι αυτοί σ΄ αντάλλαγμα δημιουργούν το πολιτικό σκηνικό που τους συμφέρει. Όμως «ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ» φίλε.Μέχρι τότε κίνδυνος είναι ο εθισμός στη «ψωροκώσταινα» Μιχάλης Αισιοδοξών
Αγαπητέ Μιχάλη Ρ,
Συμφωνώ πως στις Ε.Δ. υπάρχουν γερά μυαλά με άριστη κατάρτιση και πως η κατάρτισή τους αυτή σε πολλές περιπτώσεις είναι ανώτερη αυτής πολλών πανεπιστημιακών. Έχω ιδία γνώση για αμφότερους.
Αυτό που φοβάμαι είναι πως όταν ο λαός ξυπνήσει και εγείρει απαιτήσεις, τότε το σύνθημα θα είναι καθαρά θεωρητικό. Όντως όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις (Ελληνικές και μη) έχουν υιοθετήσει τους μεσάζοντες με τους οποίους έχουν σχέσεις εξάρτησης.
Πως θα έρθει η μέρα; Από μόνη της; Η «ψωροκώσταινα» δεν θα μεταμορφωθεί από μόνη της. Υπάρχουν πολλοί που εργάζονται καθημερινά για να προωθήσουν τον εθισμό και γίνονται όλο και περισσότεροι. Ζηλεύω την αισιοδοξία σου αλλά, όσο και να το θέλω, δεν μπορώ να τη συμμεριστώ. Δεν βλέπω, μέχρι στιγμής, τίποτα το αξιοσημείωτο που να αντιτίθεται σε αυτούς που προωθούν τον εθισμό. Πάντως ψάχνω.
Μετά τι δημοκρατία τι; Χαθήκαμε μαζί μ΄αυτήν; Καληνύχτα φίλε!
Αγαπητέ Μιχάλη Ρ,
Μία απάντηση, κατά τη γνώμη μου υπάρχει σε αυτό το ερώτημα και δεν θα μπορούσα να τη γράψω καλύτερα
ΙΘΑΚΗ
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να’ ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι να’ ναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα’ βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Κωνσταντίνος Καβάφης (1911)
Λίγο καθυστερημένα αλλά εντάξει...
Μπράβο για τον διάλογο ή μάλλον δυάλογο, με κάποιες αποχρώσεις ...τετράλογου.
Συμφωνώντας στο:
Η ελεύθερη οικονομία είναι μια από τις μεγαλύτερες απάτες και οι όποιες αμφιβολίες υπήρχαν εξανεμίστηκαν πρόσφατα,
με την δικιά μου όμως επιχειρηματολογία, αλλά και σέ μερικά άλλα, διαφωνώ, "κάθετα" που λένε κι οι ΠΑΣΟΚοι με την εξάγνιση των πάντων δια τής θεάς τύχης.
Μπάζει από παντού αλλά κύρια στην μετατροπή των πολιτών σε άβουλα υποκείμενά της.
Η δημοκρατία (που ΔΕΝ ήταν βέβαια η Αθηναϊκή...) άλλο πράμμα είναι...
Μιά διαδικασία είναι (σωστότερα ΘΑ είναι, όταν....) που μετατρέπει την ΒΟΥΛΗΣΗ του Δήμου, των πολιτών, σε αποφάσεις.
Και δεν γίνεται με κληρώσεις (μεταξύ ποιών;;; Δεν πρόσεξα να τό λέτε κάπου...).
Και τα ΒΟΥΛΗΤΙΚΑ πρόσωπα δεν έχουν κανένα λόγο να αφήσουν «να αποφασίσει η κληρωτίδα»...
Αυτά τα ολίγα μετά δίμηνο.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
Το δυναμικά εξελισσόμενο Αθηναϊκό πολίτευμα, μετά τις μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη και του Περικλή έφτασε πιο κοντά στο ιδεώδες της πραγματικής Δημοκρατίας από οιοδήποτε άλλο πολίτευμα στην ιστορία (κατά τη γνώμη μου). Οι περεταίρω μεταρρυθμίσεις που μπορούσαν να γίνουν δεν προχώρησαν λόγω της δυσμενούς, για την Αθήνα, έκβασης του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Η κληρωτίδα επέλεγε τα μέλη της Βουλής και της Ηλιαίας μεταξύ των αρένων Αθηναίων πολιτών που είχαν μία ελάχιστη ηλικία, είχαν ολοκληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, δεν είχαν καταδίκες κλπ.
Η Βουλή μελετούσε όλες τις υποθέσει (με επιτροπές που δημιουργούντο μεταξύ των 500 βουλευτών με κλήρο) και έβγαζε προβουλεύματα (όχι αποφάσεις). Τις αποφάσεις με βάσει τις εισηγήσεις της Βουλής τις έπαιρνε η Εκκλησία του Δήμου και δεν έβγαιναν με κλήρο.
Η κληρωτίδα αντικαθιστά τις εκλογές και δεν χρησιμοποιείται για τη λήψη αποφάσεων.
«Το δυναμικά εξελισσόμενο Αθηναϊκό πολίτευμα, μετά τις μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη και του Περικλή έφτασε πιο κοντά στο ιδεώδες της πραγματικής Δημοκρατίας από οιοδήποτε άλλο πολίτευμα στην ιστορία (κατά τη γνώμη μου)»
Μ' αυτή τη διατύπωση συμφωνώ κι εγώ βέβαια.
Αλλά εξακολουθώ να διαφωνώ με την κληρωτίδα.
Και φυσικά με εκπλήσσει, που ένας άνθρωπος με τις γνώσεις σου ΔΕΝ θεωρεί ότι οι ΕΚΛΟΓΕΣ είναι κι αυτές ΑΠΟΦΑΣΗ.
Σε κάθε ανθρώπινη ομάδα με περισσότερα από ...ένα μέλος υπάρχουν προβλήματα, δεν λύνονται αυτά με την κληρωτίδα, με την τύχη.
Με την γνώση (και την αφοβιά, τον αλτρουϊσμό που προκύπτει απ' αυτή) λύνονται.
Δύσκολο, βέβαια, πολύ δύσκολο. Ενώ η λύση της κληρωτίδας είναι εύκολη. Δεν σημαίνει όμως ότι είναι πανάκεια.
Ένας κληρωτός, ιδιοτελής, ακατάλληλος, μπορεί να δημιουργήσει εκκρηκτικές καταστάσεις.
Άλλωστε κι η Φύση, το Σύμπαν, δεν λειτουργεί στην τύχη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα είναι αποτέλεσμα αυτορρύθμισης {αυτό που αλλοιώς το λέμε "φυσικοί νόμοι"}.
Εμείς γιατί πρέπει να κάνουμε κάτι διαφορετικό;
Βεβαίως και οι εκλογές είναι απόφαση. Όταν όμως η απόφαση είναι μεταξύ του Γιώργου και του Κώστα, δυσκολεύομαι να το θεωρήσω ικανοποιητική απόφαση. Όταν οιαδήποτε σημαντική ψηφοφορία στη Βουλή γίνεται ονομαστικά και στην ουσία από τους 300 αποφασίζει ο ένας (με 151 ή 152 ή όσους βουλευτές και αν έχει) δεν μπορώ να το θεωρήσω αυτό ούτε δημοκρατική απόφαση ούτε μπορώ να πείσω τον εαυτό μου πως αυτοί οι 300 (οι κομματικοποιημένοι που αν διαφωνήσουν με τον αρχηγό του κόμματός τους θα πάψουν να είναι βουλευτές στις επόμενες εκλογές) είναι καλύτεροι από 300 οι οποίοι θα έχουν βγει με κληρωτίδα και οι οποίοι δεν θα ανήκουν σε κάποιο κόμμα αλλά θα ψηφίζουν κατά συνείδηση.
Μπορεί ένας κληρωτός ιδιοτελής, ακατάλληλος να προσπαθήσει να δημιουργήσει προβλήματα, δυσκολεύομαι όμως να πιστέψω πως 300 κληρωτοί βουλευτές θα είναι ιδιοτελείς και ακατάλληλοι. Νομίζω πως με την τωρινή εκλεγμένη Βουλή υπάρχουν πολύ περισσότεροι ιδιοτελείς και ακατάλληλοι, γεγονός που το διαπιστώνουμε σε καθημερινή βάση.
Πάντως επαναλαμβάνω πως δεν αναφέρομαι στην λήψη αποφάσεων με κληρωτίδα. Απλά πιστεύω πως 300 Έλληνες (που επιλέγονται τυχαία με κληρωτίδα) είναι πιο κατάλληλοι για Βουλευτές από αυτούς που έχουμε σήμερα. Δεν είναι τυχαίο πως ο δείκτης εμπιστοσύνης προς τους επαγγελματίες πολιτικούς είναι (τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα) είναι ο χαμηλότερος από όλα τα άλλα επαγγέλματα.
Οι νόμοι της Φυσικής δεν είναι αντίθετοι με αυτό το οποίο λέω. Ας μην ξεχάσουμε πως στα ορκωτά δικαστήρια οι ένορκοι, που αποφασίζουν πολύ σημαντικά θέματα, είναι κληρωτοί χωρίς να προσβάλλονται οι νόμοι της φυσικής.
Αγαπητέ Αξάφνιαστε,
δεν ξαφνιάζομαι με όσα λές για την ...τρέχουσα "δημοκρατία" μας, γιατί όχι μόνο δεν διαφωνώ αλλά ...«τά έχω χώσει χοντρά»:
# Στο 2ο άρθρο μου της σειράς "γιά μιά αριστερή Αριστερά" (Φεβρ. '08) στο μπλογκ μου.
# Σε άλλα ανάλογα στο «αντί» παλιότερα.
# Ήδη από το 1974 στον μακαρίτη Κ. Καραμανλή πάνω σε δήλωσή του ότι πρέπει να έχουμε ΙΣΧΥΡΕΣ κυβερνήσεις...
Αυτό το άρθρο ειδικά είχε τότε εξαιρετική τύχη!
Δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα στην ΑΥΓΗ, την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
Πρωτοσέλιδο! Χωρίς να έχω καθόλου ...«κονέξια»... Απλώς τό είχα ταχυδρομήσει ταυτόχρονα δώθε-κείθε δακτυλογραφημένο ως πρωτότυπο...
Το πρόβλημα, Αξάφνιαστε, είναι με το "κόλλημά" σου στην τυχαία επιλογή των αντιπροσώπων μας, την οποία θεωρώ και ατυχή και επικίνδυνη και δείγμα ανώριμης κοινωνίας.
Δεν ξέρω αν ξέρεις το γιατί άλλαξε ο νόμος περί ορκωτών δικαστηρίων και από αμιγή "ενόρκων" έχουν γίνει τώρα μικτά: Μετέχουν και δικαστές στο σώμα που αποφασίζει.
Θα στό διηγηθώ.
Κάποτε γύρω στο 1960 ένας Πέρσης πιλότος σκότωσε εν ψυχρώ στην Πανεπιστημίου μια ελληνίδα κοπελιά η οποία δεν τον ήθελε πλέον ως αρραβωνιαστικό.
Είχαν ξεσκιστεί οι φυλλάδες τότε με τον ωραίο Πέρση πικραμένο πιλότο, που τόν είχε πληγώσει η άκαρδη κλπ κλπ κλπ λαϊκίστικες αηδίες.
Στο Ορκωτό, αμιγές τότε, ΤΟΝ ΑΘΩΩΣΑΝ!!!
Εντελώς!!! Ούτε μιά μέρα φυλακή δεν πήγε! Ελπίζω να μην τόν αποζημιώσαμε κιόλας ως κράτος για την προφυλάκισή του...
Έγινε μεγάλος ντόρος με την αθώωση και η κυβέρνηση (του Καραμανλή πρέπει να ήταν) άλλαξε τον νόμο για τα ορκωτά και τα έκανε μικτά.
Και παραπέρα:
Την εφαρμογή της επιλογής με κλήρωση την προτείνεις για μιά μελλοντική ώριμη κοινωνία που λειτουργεί δημοκρατικά, ως ...συντηρητικό της, ή για την παρούσα μας ανώριμη κοινωνία, έρμαιο της ολιγαρχίας, ως θεραπεία;
Το πρώτο είναι φανερό ότι αντιφάσκει διότι μια ώριμη κοινωνία θα εκλέγει και θα ελέγχει (αυτό κυρίως μάς λείπει...) τους αντιπροσώπους της, δεν έχει ανάγκη την τύχη.
Το δεύτερο είναι ...ομοιοπαθητικό. Οι πρώτοι σημερινοί συμπολίτες μας που θα ευνοηθούν από την κληρωτίδα θα κοιτάξουν να «τ' αρπάξουν», πολύ περισσότερο μάλιστα αφού ένα χρόνο μόνο θα θητεύσουν...
Κι αν τύχει να είναι ακέραιοι οι ίδιοι θα φροντίσουν τα λαμόγια να τους ...αποακεραιοποιήσουν σύντομα...
Στην δημοκρατία την αληθινή (και την μοναδική, λέω εγώ, που δεν έχει διαβαθμίσεις...) την οποία, προφανώς, επιθυμείς και επιθυμώ και (λένε...) ότι επιθυμούν όλοι(*) δεν θα φτάσουμε, αν δεν αλλάξει ΣΤΟΧΟ η Παιδεία που παρέχουμε στα παιδιά μας(**) και κυρίως η ΓΕΝΙΚΗ Παιδεία, μέχρι 18-19 χρονών.
Αν αντί «εργαλεία παραγωγής» δεν αρχίσει να βγάζει αυτάρκεις, άφοβους, αυτεξούσιους πολίτες.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
-------------
(*) το ζήτημα είναι αν μπορούν να τήν αντέξουν... κι ας λένε...
(**) έχω 4, μεγάλα πιά, εσύ;
Ναπολέοντα,
Η ιστορία του Πέρση είναι συναρπαστική, δεν γνωρίζω λεπτομέρειες, δεν μπορώ να πω να σωστά ἠ λανθασμένα τον αθώωσαν αλλά να δεχτώ πως τον αθώωσαν λανθασμένα. Η δικαιοσύνη κάνει και λάθη. Το δικαστικό κύκλωμα, πάντως, με τους μεγαλοδικηγόρους και τους δικαστές που έχουν κασέ δεν είναι βελτίωση στο ορκωτό δικαστήριο.
Ας κοιτάξουμε τώρα το κόλλημά μου. Η τυχαία επιλογή 300 ή περισσοτέρων δεν βλέπω πως μπορεί είναι επικίνδυνη. Θεωρώ πολύ πιο επικίνδυνη την ύπαρξη πολιτικών κομμάτων (με χρηματοδοτήσεις, συμφέροντα, υποδομές παρακρατικές κλπ.). Ο τυχαίος βουλευτής που θα μας βγει μπαγαπόντης, δύσκολα θα διαφύγει της προσοχής των υπολοίπων. Διότι δεν είναι μόνο η μονοετής θητεία, είναι και η απολογία (χωρίς το τεκμήριο της αθωότητας) στην οποία θα υπόκειται με το πέρας του έτους ο κάθε κληρωτός.
Το πόσο ώριμη πρέπει να είναι μια κοινωνία …. Καθόλου ώριμη δεν χρειάζεται να είναι. Αηδιασμένη με το υπάρχον πολιτικό σύστημα πρέπει να είναι. Κάπως όπως τώρα. Το πρόβλημα είναι, όπως πολύ σωστά ανέφερες, η παιδεία. Αναφέρομαι κυρίως στη γνώση. Πολύ θα ήθελα, π.χ. να διδάσκονται τα Πολιτικά του Αριστοτέλη, υποχρεωτικά, στα σχολεία. Τουλάχιστον να μην αυτοπαραμυθιάζονται τόσο εύκολα τα παιδιά και να γίνονται οπαδοί διαφόρων –ισμών. Έχω δύο μεγάλα παιδιά.
Δημοσίευση σχολίου